วิประวาส คือ

• วิปฺระวาด, วิบปะ-
  น. การพลัดพราก, การจากไป, การไปอยู่ที่อื่น. (ป. วิปฺปวาส; ส. วิปฺรวาส).

• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประวาส     ปฺระวาด ก. ประพาส. ( ส. ; ป. ปวาส).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• ประวาต    ปฺระวาด ก. พัด, กระพือ. (ส.).
• ประวาล    ปฺระวาน น. หน่อหรือแขนงต้นไม้ที่แตกออก. (ส.).
• ประวัติศาสตร์ชีวิต    วงจรชีวิต
• วิชาประวัติศาสตร์    ประวัติศาสตร์
• ประวัติชีวิต    ประวัติ ชีวประวัติ ประวัติส่วนตัว อัตชีวประวัติ
• ประวาลปัทม์    ปฺระวาละปัด น. ดอกบัวแดง. (ส. ปฺรวาลปทฺม).
• ประวาลผล    ปฺระวาละผน น. ไม้จันทน์แดง. (ส.).
• นักประวัติศาสตร์    n. ผู้ชำนาญในวิชาประวัติศาสตร์ ตัวอย่างการใช้: นักประวัติศาสตร์ยังคงถกเถียงกันเรื่องศิลาจารึกหลักที่ 1 clf.: คน
• ประวัติศาสตร์    ปฺระหฺวัดติสาด, ปฺระหฺวัดสาด น. วิชาว่าด้วยเหตุการณ์ที่เป็นมาหรือเรื่องราวของประเทศชาติเป็นต้นตามที่บันทึกไว้เป็นหลักฐาน.