วิ่งห้อ คือ

• ขี่ม้า
  ควบ
  ควบม้า

• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิ่ง     ก. ก้าวไปโดยเร็วยิ่งกว่าเดิน เช่น คนวิ่งไปวิ่งมา ม้าวิ่งในสนาม, แล่นไปโดยเร็ว เช่น เรือวิ่งข้ามฟาก รถวิ่งไปตามถนน; ( ปาก ) วิ่งเต้น. น.
• ห้อ     ก. วิ่งเต็มเหยียด, วิ่งเต็มที่.
• อั่ว    น. ชื่อแกงคั่วชนิดหนึ่ง.
• ซึ่งฝังหัว    ซึ่งฝังราก ซึ่งฝังลึก
• ทางหัว    ทางศีรษะ
• ผู้วิ่งหนี    คนที่วิ่งหนี คนหลบหนี ผู้หลบหนี
• ฝังหัว    ก. เชื่ออย่างแน่นแฟ้น.
• ลงหัว    ก. มีหัวงอกอยู่ใต้ดิน (ใช้แก่พืชบางชนิด) เช่น มันลงหัว เผือกลงหัว; โดยปริยายหมายความว่า ยอมอ่อนน้อม แต่มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ยอมลงหัวให้ใคร.
• วังหน้า    น. วังซึ่งเป็นที่ประทับของพระมหาอุปราช เรียกในราชการว่า พระราชวังบวรสถานมงคล ตั้งอยู่ด้านหน้าพระราชวังหลวงหรือพระบรมมหาราชวัง มีมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา, ในรัชกาลที่ ๔ ทรงบัญญัติให้เรียกว่า พระบว
• วังหลัง    น. วังซึ่งเป็นที่ประทับของกรมพระราชวังบวรสถานพิมุข มักตั้งอยู่ทางด้านหลังของพระราชวังหลวง.
• วิ่งหนี    หนี เผ่นหนี แจว เผ่น โกย วิ่งออกไป จากไปอย่างรวดเร็ว รีบหนี วิ่งหนีไป วิ่งหลบไป วิ่งหนีจาก
• วิ่งหนีไป    หนีไป วิ่งหนี
• จังหล่อ    น. เครื่องกีดกั้นขวางทางในสมัยโบราณ ปักเสาสูงราว ๒ ศอก มีไม้เสาทับหลัง ขวางถนนเป็น ๒ แนวเยื้องไม่ตรงกัน ปลายต่อปลายเกินกันทั้ง ๒ ข้าง, ค่ายผนบบ้านหล่อ จั้นหล่อ หรือ จำหล่อ ก็เรียก. (ลำดับสกุลเก่า; ล
• ตั้งหัวข้อ    ตั้งชื่อเรื่อง ทําให้มีชื่อเรื่อง