วิ่งหลบไป คือ

• วิ่งหนี

• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิ่ง     ก. ก้าวไปโดยเร็วยิ่งกว่าเดิน เช่น คนวิ่งไปวิ่งมา ม้าวิ่งในสนาม, แล่นไปโดยเร็ว เช่น เรือวิ่งข้ามฟาก รถวิ่งไปตามถนน; ( ปาก ) วิ่งเต้น. น.
• หลบ     หฺลบ ก. หลีก, เลี่ยงไม่ให้พบ, เลี่ยงไม่ให้ถูก เช่น หลบลูกปืน; แอบ เช่น หลบเข้าหลังตู้; กลับเข้าใน เช่น ไข้หลบ; ปกคลุมหลุบลงมา
• หลบไป     หลีกทาง หลีกไป หลบเข้าข้าง แอบไปด้านข้าง หลีกหนี ถอยไป
• ลบ     ก. ทำให้หายไปด้วยอาการเช็ดหรือถู, ทำให้หายไป เช่น น้ำลบฝั่ง; หักออก, ชักออก, (ใช้แก่วิธีเลข). ว. ที่เป็นไปในทางร้าย ทางไม่ดี หรือทางทำลาย เช่น
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ซึ่งหักลบไป    ซึ่งอนุมานได้
• พาหลบไป    แอบพาไป
• แอบหลบไป    ดอดหนี หลบหนี แอบหนี
• ซึ่งหลบหนีไป    ซึ่งวิ่งหนีไป ซึ่งเตลิดไป
• ซึ่งหลบไม่พ้น    ซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้
• อย่างหลบไม่พ้น    อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างหนีไม่รอด
• หลบไปเงียบๆ    ออกไปเงียบๆ เลี่ยงออกไปเงียบๆ
• ชนจนหลบไปด้านหนึ่ง    กระแทกจนเบี่ยงไปข้างหนึ่ง
• ส่งสัญญาณมือให้หลบไป    โบกมือให้ออกไป

• # เขาก็หายไปและวิ่งหลบไปในฝูงชน #