วเนจร คือ

• วะเนจอน
  น. คนเที่ยวป่า, พรานป่า.
  ก. เที่ยวไปในป่า. (ป., ส.).

• จร     ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
• คเนจร    คะเนจอน ก. เที่ยวซัดเซไป. น. เรียกตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปในท่าเดิน. (ลัทธิ). (ส. คคเนจร ว่า ผู้ไปในท้องฟ้า).
• พเนจร    น. ผู้เที่ยวป่า, พรานป่า; โดยปริยายหมายความว่า ร่อนเร่ไป, เที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย. (ป., ส. วเนจร).
• ผู้พเนจร    คนจรจัด ผู้เร่ร่อน
• กล่าวเกินจริง    ทําให้เกินจริง คุยโม้โอ้อวด พูดเกินความจริง พูดเกินจริง รายงานผิด อ้างผิด พูดขยายเกินกว่าความจริง
• การพเนจร    การเดินทางไปอย่างไร้จุดหมาย การระเหระร่อน การเร่ร่อน การไร้ที่อยู่อาศัย
• คนพเนจร    n. คนที่ร่อนเร่หรือเที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย , ชื่อพ้อง: คนร่อนเร่พเนจร ตัวอย่างการใช้: เขาทำตัวราวกับเป็นคนพเนจรค่ำไหนนอนนั่น
• ชายพเนจร    การวิ่งเหยาะ ๆ ของม้า vt. ผู้ที่ปากหวานแต่ก้นเปรี้ยว
• ซึ่งพเนจร    ซึ่งท่องเที่ยวไปอย่างไม่มีจุดหมายแน่นอน ที่เดินทางไปอย่างไร้จุดหมาย
• เด็กพเนจร    ผู้ถลุง ผู้ทำให้สิ้นเปลือง ผู้ทำให้สูญเสียโดยเปล่าประโยชน์ ผู้ที่ไม่เอาถ่าย ผู้สิ้นเปลือง ผู้ใช้เงินอย่างสิ้นเปลือง
• การกล่าวเกินจริง    การกล่าวบิดเบือน
• คนร่อนเร่พเนจร    คนพเนจร
• ซัดเซพเนจร    v. ร่อนเร่ไป, เที่ยวไปโดยไร้จุดหมาย , ชื่อพ้อง: ร่อนเร่พเนจร ตัวอย่างการใช้: ยายคนนี้ซัดเซพเนจรมาอาศัยอยู่กับแม่ชีที่วัดหลายปีมาแล้ว
• ซึ่งร่อนเร่พเนจร    ซึ่งอพยพ ซึ่งโยกย้ายถิ่น
• พเนจรไปทั่ว    ร่อนเร่ ที่ท่องเที่ยวไปทั่ว