ศยะ คือ

• สะ-
  ก. นอน; หลับ; อยู่, พักผ่อน, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส. (ส.).

• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• กัศยป    กัดสะหฺยบ (แบบ) น. เต่า. (ส.).
• มัศยา    มัดสะหฺยา น. ปลา. (ส. มตฺสฺย, มตฺสฺยา; ป. มจฺฉ, มจฺฉา).
• ศยนะ    สะยะ- น. การนอน, การหลับ; ที่นอน, ฟูก, เบาะ. (ส.; ป. สยน).
• ศยาม    สะหฺยาม ว. ดำ, คล้ำ. (ส.).
• ศยามล    สะหฺยามน น. สีดำ. ว. ผิวคล้ำ, ดำ. (ส.).
• เลิศยิ่ง    ดีเลิศ ล้ําเลิศ วิเศษ เลอเลิศ ยิ่งใหญ่ อุทาร ดียิ่ง พันเลิศ ยอดเยี่ยม
• เวศยา    เวดสะหฺยา น. แพศยา. (ส.).
• เวศย์    น. แพศย์, คนในวรรณะที่ ๓ แห่งอินเดีย คือพ่อค้า. (ส. ไวศฺย; ป. เวสฺส).
• แพทศย์    วรรณะแพศย์
• แพศยา    แพดสะหฺยา น. หญิงหาเงินในทางประเวณี, หญิงถ่อย, หญิงสำส่อน. (ส. เวศฺยา; ป. เวสิยา).
• แพศย์    แพด น. คนในวรรณะที่ ๓ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ และศูทร. (ส. ไวศฺย; ป. เวสฺส).
• เกาไศย    -ไส (แบบ) น. ผ้าไหม. (ส. เกาเศยฺย; ป. โกเสยฺย).
• เพศยันดร    เพดสะยันดอน น. นามพระบรมโพธิสัตว์ชาติที่ ๑๐ ในทศชาติ, พระเวสสันดร. (ป. เวสฺสนฺตร; ส. ไวศฺยานฺตร).
• ไตรกิศยา    ไตฺรกิดสะยา (แบบ) น. การเยียวยา. (ป. ติกิจฺฉา; ส. จิกิตฺสา).

• นางวรนุช เดชะไกศยะ ประธานกลุ่มสนับสนุนธุรกิจด้านเทคโนโลยีสารสนเทศและปฏิบัติการ