ศราพ คือ

• สะราบ
  น. การได้ยิน, การฟัง. (ส. ศฺราว).

• ศร     สอน น. อาวุธชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยคันสำหรับยิง เรียกว่า คันศร กับลูกที่มีปลายแหลม เรียกว่า ลูกศร, เรียกสายคันศรว่า สายศร,
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ศราพก    สะราพก, -วก น. สาวก, ศิษย์. (ส. ศฺราวก; ป. สาวก).
• กุศราช    กุดสะหฺราด, กุดสะราด น. ผ้าโบราณชนิดหนึ่ง มีดอกคล้ายผ้าลาย เนื้อหยาบหนา เช่น คลี่ผ้ากุศราชออกคาดพุง. (สังข์ทอง).
• ศราทธ    สาดทะ-, สาด น. การทำบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว. (ส.).
• ศราทธ-    สาดทะ-, สาด น. การทำบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว. (ส.).
• ศราทธ์    สาดทะ-, สาด น. การทำบุญให้แก่ญาติผู้ล่วงลับไปแล้ว. (ส.).
• ศรายุธ    สะรายุด น. อาวุธคือศร. (ส. ศร + อายุธ).
• ศราวก    สะราพก, -วก น. สาวก, ศิษย์. (ส. ศฺราวก; ป. สาวก).
• ศราสน์    สะราด น. คันศร. (ส.).
• นิราศรพ    -สบ (แบบ) ว. ไม่มีเครื่องหมักหมมในสันดาน, หมดมลทิน, หมายถึง พระอรหันต์. (ส. นิราศรฺว).
• นิราศรัย    -ไส (แบบ) ว. ไม่อยู่เป็นที่, ไม่ติดอยู่กับที่. (ส.).
• ปราศรัย    ปฺราไส น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คำปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).
• ผ้ากุศราช    กุศราช
• ศรรกรา    สักกะรา น. ก้อนกรวด; น้ำตาลกรวด. (ส. ศรฺกรา; ป. สกฺกร).

• พญ . วาสินี ชลิศราพงศ์ งดออกตรวจที่ สมิติเวช ศรีนครินทร์ ในวันนี้