ศิงขร คือ

• น. ศิขร, ภูเขา. (ส. ศิขร).

• ศิงขริน    น. ศิขริน, ภูเขา. ว. มียอด.
• ศิงขรี    น. ศิขริน, ภูเขา. ว. มียอด.
• ศิขร    -ขอน น. ยอด, ยอดเขา, ภูเขา, ใช้ว่า ศิงขร หรือ ศีขร ก็มี. (ส.).
• ศิขรี    สิขะ- น. ภูเขา. ว. มียอด, ใช้ว่า ศิงขริน หรือ ศิงขรี ก็มี. (ส. ศิขรินฺ).
• ศีขร    สีขอน น. ศิขร.
• ศีขรี    สีขะ- น. ศิขริน, ศิขรี.
• ศิขริน    สิขะ- น. ภูเขา. ว. มียอด, ใช้ว่า ศิงขริน หรือ ศิงขรี ก็มี. (ส. ศิขรินฺ).
• ศีขริน    สีขะ- น. ศิขริน, ศิขรี.
• สิงขร    -ขอน น. สิขร.
• ปฏิสังขรณ์    ก. ซ่อมแซมทำให้กลับคืนดีเหมือนเดิม (มักใช้เฉพาะวัดวาอาราม) เช่น ปฏิสังขรณ์วัด. (ป.).
• วางขรึม    ก. ทำท่าขรึม.
• เคร่งขรึม    ว. ไม่เบิกบาน, ไม่เล่นหัว, เอาจริงเอาจัง.
• ปฏิสังขรณ์ได้    ชดเชยได้ ซ่อมแซมได้ ปรับปรุงได้ รักษาหรือเยียวยาได้
• ขรี    ขฺรี ดู สักขี ๒.
• การปฏิสังขรณ์    การบูรณะ การซ่อมแซมใหม่ การทําให้มีสภาพดีเหมือนเดิม การฟื้นฟู