ศีขร คือ

• สีขอน
  น. ศิขร.

• ศิขร    -ขอน น. ยอด, ยอดเขา, ภูเขา, ใช้ว่า ศิงขร หรือ ศีขร ก็มี. (ส.).
• ศิขรี    สิขะ- น. ภูเขา. ว. มียอด, ใช้ว่า ศิงขริน หรือ ศิงขรี ก็มี. (ส. ศิขรินฺ).
• ศีขรี    สีขะ- น. ศิขริน, ศิขรี.
• ศิขริน    สิขะ- น. ภูเขา. ว. มียอด, ใช้ว่า ศิงขริน หรือ ศิงขรี ก็มี. (ส. ศิขรินฺ).
• ศิงขร    น. ศิขร, ภูเขา. (ส. ศิขร).
• ศิงขริน    น. ศิขริน, ภูเขา. ว. มียอด.
• ศิงขรี    น. ศิขริน, ภูเขา. ว. มียอด.
• ศีขริน    สีขะ- น. ศิขริน, ศิขรี.
• ขรี    ขฺรี ดู สักขี ๒.
• ขรุขระ    ขฺรุขฺระ ว. เป็นปุ่มเป็นแง่, ไม่เรียบราบ.
• ขรม    ขะหฺรม ว. เอ็ดอึง, แซ่, (ใช้แก่เสียง).
• ขรัว    ขฺรัว น. คำเรียกภิกษุที่มีอายุมาก หรือที่บวชเมื่อแก่ หรือฆราวาสผู้เฒ่า. ว. เรียกคนที่มั่งมีว่า เจ้าขรัว.
• ขริบ    ขฺริบ ก. ตัดเล็มด้วยตะไกรเป็นต้น.
• ขรึม    ขฺรึม ว. มีอาการนิ่งอย่างตรึกตรอง.
• พขร.    พนักงานขับรถ พ.ข.ร. พลขับ คนขับรถ โชเฟอร์

• สำนักงานพัฒนาชุมชนอำเภอศีขรภูมิ