สรเพชญ คือ

• สฺระเพด
  น. สรรเพชญ. (ส. สรฺวชฺ).

• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• เพ     ก. พังทลาย.
• สรรเพชญ    (แบบ) น. ผู้รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง, ผู้รู้ทั่ว, พระนามของพระพุทธเจ้า, สรรพัชญ ก็เรียก. (ส. สรฺวชฺ; ป. สพฺพญฺญู).
• สรรเพชุดา    สันเพดชุ- (แบบ) น. ความเป็นผู้รู้ทุกสิ่ง หมายเอาความเป็นพระพุทธเจ้า. (ส. สรฺวชฺาตฺฤ; ป. สพฺพญฺญุตา).
• สรรเพชุดาญาณ    น. ญาณหรือปัญญาที่รู้ทุกสิ่ง หมายเอาญาณของพระพุทธเจ้า. (ส. สรฺวชฺาน; ป. สพฺพญฺญุตาณ).
• โคตรเพชร    n. เพชรที่ใหญ่ที่สุด ตัวอย่างการใช้: ในงานวันนี้ ผมได้ชมความงามของโคตรเพชร นับว่าคุ้มจริงๆ clf.: เม็ด, กะรัต
• สรรพัชญ    (แบบ) น. สรรเพชญ. (ส. สรฺวชฺ).
• (นิ. เพชร)    มาจาก นิราศเมืองเพชร ฉบับราชบัณฑิตยสภา พ.ศ. ๒๔๗๐
• สมเพช    -เพด ก. สงสารสลดใจ, ควรได้รับความกรุณา, เช่น เห็นคนอนาถาแล้วอดสมเพชไม่ได้, มักใช้เข้าคู่กับคำ เวทนา เป็น สมเพชเวทนา. (ป., ส. สํเวชน ว่า สยดสยอง, สังเวช).
• เพชร    เพ็ด, เพ็ดชะ- น. ชื่อแก้วที่แข็งที่สุดและมีน้ำแวววาวมากกว่าพลอยอื่น ๆ ใช้ทำเครื่องประดับหรือใช้ประโยชน์ในทางอุตสาหกรรม; โดยปริยายหมายความว่า แข็งที่สุด เช่น เหล็กเพชร ใจเพชร. (ส. วชฺร; ป. วชิร).
• เพชร-    เพ็ด, เพ็ดชะ- น. ชื่อแก้วที่แข็งที่สุดและมีน้ำแวววาวมากกว่าพลอยอื่น ๆ ใช้ทำเครื่องประดับหรือใช้ประโยชน์ในทางอุตสาหกรรม; โดยปริยายหมายความว่า แข็งที่สุด เช่น เหล็กเพชร ใจเพชร. (ส. วชฺร; ป. วชิร).
• เกสรเพศผู้    วงเกสรเพศผู้
• เพลงสรรเสริญ    กลอนสวด เพลงสวด
• การเจียรไน เพชรพลอย    ศิลปะการเจียระไนเพชรพลอย
• เพชรตัดเพชร    (สำ) น. คนเก่งต่อเก่งมาสู้กัน.