สร้อยระย้า คือ

• ๑
  น. ชื่อตุ้มหูชนิดหนึ่งที่มีระย้าห้อยลงมา.
  ๒
  น. (๑) ชื่อกล้วยไม้อิงอาศัยชนิด Otochilus fusca Lindl. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกเล็ก สีขาว ออกเป็นช่อห้อยลง กลิ่นหอม.
  (๒) ชื่อไม้พุ่มอิงอาศัยชนิด Medinilla magnifica Lindl. ในวงศ์ Melastomataceae ใบรูปไข่เป็นมัน เส้นกลางใบสีขาวนวล ดอกสีชมพู ออกเป็นช่อห้อยลง.

• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สร้อย     ๑ ส้อย น. ขนคอสัตว์ เช่น สร้อยคอไก่ สร้อยคอสิงโต; เครื่องประดับที่ทำเป็นเส้น เช่น สร้อยคอ สร้อยข้อมือ, สายสร้อย ก็เรียก. ๒ ส้อย น.
• ร้อย     ๑ ว. จำนวนนับ ๑๐ สิบหนเป็นหนึ่งร้อย (๑๐๐). ๒ ก. สอด, สอดด้วยด้ายเป็นต้น, เช่น ร้อยดอกไม้ ร้อยพวงมาลัย ร้อยสตางค์แดง ร้อยเชือกผูกรองเท้า. ๓
• อย     อะยะ-, อะยัด น. เหล็ก. ( ป. อย; ส. อยสฺ).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระย้า     น. เครื่องห้อยย้อยเป็นพวงเป็นพู่. ว. ที่ห้อยย้อยลงมา เช่น ตุ้มหูระย้า โคมระย้า.
• ห้อยระย้า    ประดับด้วยระย้า
• ประดับด้วยระย้า    ห้อยระย้า
• การประดับด้วยระย้า    ระย้า
• ระยํา    ห่วย อัปรีย์ ชั่วช้า ชั่วร้าย ต่ําช้า น่ารังเกียจ เลว เลวทราม จัญไร อัปมงคล ระยําตําบอน อัปรีย์จัญไร ให้ตายซิ
• สายระยาง    น. สายเชือกหรือลวดที่รั้งเสากระโดงเรือเป็นต้น.
• สระน้ํา    หนองน้ํา บ่อน้ํา สระ สระว่ายน้ํา ทะเลสาบ แอ่งน้ํา
• เป็นประกายระยิบระยับ    เกิดประกายไฟ เป็นประกายไฟ
• อย่างระยิบระยับ    อย่างแวววาว
• ซึ่งมีหลายระยะ    ซึ่งมีหลายขั้นตอน