สลักหักพัง คือ

• 1) v.
  
  ชื่อพ้อง: ปรักหักพัง, ชำรุด
  ตัวอย่างการใช้: ประชาชนปล่อยให้อารามเหล่านี้สลักหักพังไป
  2) adj.
  ซึ่งปรักหักพัง, ซึ่งชำรุด, ซึ่งทรุดโทรม
  ตัวอย่างการใช้: องค์พระพุทธรูปเหล่านี้ถูกทอดทิ้งอยู่ตามโบราณสถานซึ่งสลักหักพัง

• สลัก     ๑ สะหฺลัก ก. สกัดกั้น เช่น สลักโจรไว้อย่าให้หนีไปได้. น.
• ลัก     ก. เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย, เช่น ลักทรัพย์, แอบทำ, ลอบทำ, เช่น ลักกินขนมในห้องเรียน ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ. ว.
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หัก     ก. พับงอ, พับงอหรือทำให้พับให้งอเพื่อให้ขาดหรือหลุดออกจากกัน; เอาออกจากจำนวนที่มีอยู่ เช่น หักจำนวนเงิน; ถูกตีอย่างแรงจนงงม่อยไป (ใช้แก่ไก่);
• หักพัง     พัง ทะลาย พังทลาย พังพินาศ
• พัง     ๑ ก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู. ๒ น. ช้างตัวเมีย เรียกว่า ช้างพัง.
• ซากสลักหักพัง    ขยะ เศษ
• ปรักหักพัง    ปะหฺรัก- ก. ชำรุด, ทรุดโทรม, (ใช้แก่สิ่งก่อสร้าง).
• สลักหลัง    (กฎ) ก. เขียนข้อความลงในด้านหลังตราสาร เพื่อโอนไปซึ่งบรรดาสิทธิอันเกิดแต่ตราสารนั้น เช่น สลักหลังตั๋วแลกเงิน; เขียนลงข้างหลังเอกสารเป็นต้น เช่น สลักหลังเช็ค สลักหลังรูปให้ไว้เป็นที่ระลึก.
• การปรักหักพัง    การชํารุด การเสีย
• ซากปรักหักพัง    ซากอาคาร สถานที่ปรักหักพัง ซาก เศษซาก #ร่องรอย
• ซึ่งไม่ปรักหักพัง    ซึ่งไม่ผุพัง ซึ่งไม่เน่าเปื่อย
• ทําให้ปรักหักพัง    ทําให้ทรุดโทรม ปล่อยให้ชํารุด
• เขียนสลักหลัง    เขียนบันทึกกํากับ
• สถานที่ปรักหักพัง    ซากปรักหักพัง