สลัดเวหา คือ

• สลัดอากาศ

• สลัด     ๑ สะหฺลัด น. ชื่อยำชนิดหนึ่งตามแบบชาวตะวันตก ประกอบด้วยผักสดหลายชนิด เช่น ผักกาดหอม หอมหัวใหญ่ มะเขือเทศ แตงกวา เป็นหลัก
• ลัด     ๑ ก. ตัดตรงไปเพื่อย่นทางย่นเวลา เช่น เดินลัดตัดทุ่ง, โดยปริยายหมายถึงการกระทำซึ่งลุล่วงได้โดยตรงและเร็วกว่าการกระทำตามปรกติ เช่น เรียนลัด. ๒
• เวหา     น. ฟ้า, อากาศ. ( ส. วิห, วิหา).
• วหา     น. แม่น้ำ. ( ส. ).
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• เวหาส    -หาด น. ฟ้า, อากาศ. (ป.; ส. วิหายส).
• เวหายส    -หายด น. อากาศ, ฟ้า. (ป., ส. วิหายส).
• เหินเวหา    โดดร่ม กระโดดร่ม ดิ่งพสุธา
• กลางเวหา    ฟ้า กลางหาว ท้องฟ้า นภาลัย ฟากฟ้า บนฟ้า
• ตระเวนเวหา    น. วิธีรำละครท่าหนึ่ง อยู่ในอันดับว่า สารถีชักรถ กลดพระสุเมรุ ตระเวนเวหา. (ฟ้อน).
• เครื่องเหินเวหา    จานบิน เครื่องร่อน เรือเหาะ
• อาหารที่มีผักสดหลายชนิดผสมกันและราดน้ําสลัดเวลารับประทาน    สลัด
• บริเวณที่ลมพัดเข้าหา    ที่บังลม ที่หลบลม บริเวณใต้ลม
• เวสลีย์    ชาร์ลส์ เวสลีย์ จอห์น เวสลี จอห์น เวสลีย์
• เวหน    (กลอน) น. ฟ้า.