สวดคาถา คือ

• ท่องคาถา
  เดินคาถา

• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวด     ก. ว่าเป็นทำนองอย่างพระสวดมนต์ เช่น สวดสังคหะ สวดพระอภิธรรม; ( ปาก ) นินทาว่าร้าย, ดุด่า, ว่ากล่าว, เช่น ถูกแม่สวด.
• คา     ๑ น. เครื่องจำคอนักโทษ ทำด้วยไม้. ๒ ก. ค้างอยู่, ติดอยู่, เช่น ข้าวคาปาก คาถ้วยคาชาม. ว. ยังไม่พ้นไปจากที่นั้น ๆ เช่น ยืนคาประตู สุกคาต้น
• คาถา     ๑ น. คำประพันธ์ประเภทร้อยกรองในภาษาบาลี, อัตราของฉันท์ คือ ๔ บาท เรียกว่า คาถาหนึ่ง. ๒ น. คำเสกที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์.
• ถา     ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
• การสวดคาถา    การท่องคาถา การท่องมนต์ การปลุกเสก การร่ายมนต์ การเสก การภาวนา การสวดภาวนา การสวดมนต์
• คาถาพัน    น. บทประพันธ์เรื่องมหาเวสสันดรชาดกที่แต่งเป็นคาถาภาษาบาลีล้วน ๆ พันบท, เรียกการเทศน์มหาเวสสันดรชาดกที่เป็นคาถาล้วน ๆ อย่างนี้ว่า เทศน์คาถาพัน.
• เดินคาถา    ก. ว่าคาถาในเทศน์มหาชาติเรื่อยไป.
• คาถายันตร์    การพูดที่ไร้ความหมาย
• คาถาอาคม    น. คำเสกที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์.
• ท่องคาถา    สวดคาถา เดินคาถา
• มนตร์คาถา    เสน่ห์
• เสกคาถา    ก. ร่ายมนตร์.
• การท่องคาถา    การท่องมนต์ การปลุกเสก การร่ายมนต์ การสวดคาถา การเสก การภาวนา การสวดภาวนา การสวดมนต์
• การร่ายคาถา    การร่ายเวทย์มนตร์

• ฉันต้องรีบหยุดมัน ก่อนที่มันจะสวดคาถาจบ
• ข้าจะมอบเครื่องรางของขลังให้ทุกคน และจะบอกวิธีสวดคาถาให้ด้วย
• พวกเจ้าต้องสวดคาถานี้ด้วยวิธีพิเศษ ไม่งั้นคาถานี้ก็เหมือนกับเศษขยะ
• สวดคาถาทั้งหมดนั่น