สวช. คือ

• สํานักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ

• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สว-    สะวะ- น. ของตนเอง. (ส.; ป. สก).
• ตัวชี้    ตัวบ่งชี้ ตัววัด
• นิ้วชี้    ดัชนี ดรรชนี ชี้ พระดัชนี
• บวช    ๑ ก. ถือเพศเป็นภิกษุสามเณรหรือนักพรตอื่น ๆ. ๒ (ปาก) ก. หลอก, ล่อลวง, ทำอุบายให้หลงเชื่อ, เช่น ถูกเขาบวชเช้าบวชเย็นร่ำไป. (อิเหนา ร. ๕).
• ปวช.    ประกาศนียบัตรวิชาชีพ
• วชะ    วะ- น. คอกสัตว์. (ป.; ส. วฺรช).
• วชิร    วะชิระ- น. สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์. (ป.; ส. วชฺร).
• วชิร-    วะชิระ- น. สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์. (ป.; ส. วชฺร).
• วชิระ    วะชิระ- น. สายฟ้า; เพชร; อาวุธพระอินทร์. (ป.; ส. วชฺร).
• เวช    เวด, เวดชะ- น. หมอรักษาโรค. (ป. เวชฺช; ส. ไวทฺย).
• เวช-    เวด, เวดชะ- น. หมอรักษาโรค. (ป. เวชฺช; ส. ไวทฺย).
• (วชิรญาณ)    มาจาก หนังสือวชิรญาณ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ
• กินบวช    ก. กินเครื่องกระยาบวชในลัทธิพิธี เช่นพิธีตรุษ, ใช้เข้าคู่กับคำ ถือศีล เป็น ถือศีลกินบวช, กินในเวลาตามกำหนดของการถือพรตในลัทธิศาสนา.
• คนชั่วช้า    คนชั่ว คนเลว คนเลวทราม