สวะสังคม คือ

• กากสวะ
  ฝ้าที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ
  สิ่งที่เลว vt.

• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวะ     ๑ สะหฺวะ น. ต้นหญ้า ต้นผัก หรือสิ่งต่าง ๆ ที่ลอยเป็นแพอยู่ในน้ำ. ๒ สะหฺวะ ( ปาก ) ว. เลว, ไร้ประโยชน์, เช่น คนสวะ เรื่องสวะ ๆ; ดาษดื่น,
• วะ     ๑ ว. บ๊ะ, คำที่เปล่งออกมาแสดงอารมณ์ผิดคาดหรือผิดหวังเป็นต้น, อุวะ หรือ ว้า ก็ว่า;
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังค     สังคะ-, สัง น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. ( ป. ; ส. สํค).
• สังคม     -คมมะ- น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท;
• คม     ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด
• แรงงานและสวัสดิการสังคม    น. ชื่อกระทรวงที่มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการบริหารแรงงาน การจัดหางาน การประชาสงเคราะห์ การพัฒนาฝีมือแรงงาน การสวัสดิการและคุ้มครองแรงงาน และการประกันสังคม.
• ขยะสังคม    n. คนที่ไม่มีคุณค่าต่อสังคม ชื่อพ้อง: เดนสังคม, มารสังคม ตัวอย่างการใช้: เมื่อตำรวจได้ฟังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็เริ่มวางแผนจับขยะสังคมทันที clf.: คน, กลุ่ม, พวก
• สวัสดิการสังคม    n. สิ่งที่เอื้ออำนวยให้ผู้ทำงานมีชีวิต สภาพความเป็นอยู่ที่ดีและสะดวกสบาย ตัวอย่างการใช้: รัฐบาลจัดให้มีสวัสดิการสังคมที่ดีขึ้นกับประชาชน
• สวัสดิภาพสังคม    การประกันสังคม
• กระทรวงแรงงานและสวัสดิการสังคม    รส
• ภาวะสงคราม    n. ช่วงเวลาที่เกิดการสู้รบกัน ตัวอย่างการใช้: เรือบรรทุกสินค้าที่เดินทางในภาวะสงครามจะถูกตรวจค้นและยึดบริษัท หากไม่มีเอกสารใบอนุญาตการเดินเรือ
• ปฏิสวะ    ปะติดสะวะ (แบบ) น. การฝืนคำรับ, การรับแล้วไม่ทำตามรับ. (ป. ปฏิสฺสว).
• ปัดสวะ    -สะหฺวะ (สำ) ก. ทำอย่างขอไปที, ผลักให้พ้นหน้าที่ความรับผิดชอบของตนไป.

• หรือจะใส่ใจสวะสังคมเหมือน ตระกูลอัปลักษณ์ของเธอสินะ
• สวะสังคมพล่ามเรื่องยา กับโสเภณีเด็ก
• เศษสวะสังคมอย่างมาก ถ้าคุณจะถามผม
• พวกมันเป็นอาชญากร เป็นสวะสังคม