สวาหะ คือ

• สะหฺวาหะ
  คำกล่าวเมื่อจบการเสกเป่า. (ส. สฺวาหา).

• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวา     สะหฺวา น. ลิง. ( ข. ).
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาหะ     ๑ ดู พาห ๑, พ่าห์ . ๒ น. ชื่อมาตราตวงอย่างหนึ่ง. ( ป. , ส. ).
• หะ     ว. เสียงเปล่งเพื่อให้ลงมือพร้อมกัน.
• วิวาหะ    วิวาหะ- น. “การพาออกไป” หมายถึง การแต่งงานแบบหนึ่งที่ฝ่ายชายจะต้องถูกนำไปอยู่ที่บ้านฝ่ายหญิง เรียกว่า วิวาหมงคล, เป็นประเพณีแต่งงานที่นิยมปฏิบัติกันในประเทศอินเดียฝ่ายใต้, การแต่งงานตามประเพณีไทย ไม
• อัคนิวาหะ    น. ควัน. (ส.).
• อาวาหะ    อาวาหะ- น. “การพาหญิงมาอยู่บ้านของตน” หมายถึง การแต่งงานแบบหนึ่งที่ฝ่ายชายจะนำหญิงที่ตนแต่งงานด้วยมาอยู่ที่บ้านของตน เรียกว่า อาวาหมงคล, เป็นประเพณีแต่งงานที่นิยมปฏิบัติกันในประเทศอินเดียฝ่ายเหนือ.
• ความอุตสาหะ    ความพยายาม ความเพียร ความบากบั่น ความมานะ วิริยภาพ ความพากเพียร ความเพียรพยายาม ความขยัน ความมุ่งมั่น ความขยันขันแข็ง ความขยันหมั่นเพียร ความมานะบากบั่น ความมุมานะบากบั่น ความวิริยะ ความหมั่นเพียร
• ที่ใช้ความอุตสาหะ    ที่ใช้แรงงานมาก
• ปราชาปัตยวิวาหะ    ปฺราชาปัดตะยะ- น. การสมรสวิธีหนึ่งที่บิดายกลูกสาวให้เจ้าบ่าวโดยปราศจากการเรียกร้องอย่างใดอย่างหนึ่งจากเจ้าบ่าว. (ส.).
• ฑาหะ    ทาหะ (แบบ) น. ความร้อน, ไฟ. (ป.).
• พาหะ    ๑ น. ผู้แบก, ผู้ถือ, ผู้ทรงไว้; ม้า. (ป., ส. วาห). ๒ น. แขน. (ดู พาหุ). (ป., ส.). ๓ น. ตัวนำ เช่น ยุงก้นปล่องเป็นพาหะไข้มาลาเรีย; (กฎ) คนหรือสัตว์ซึ่งไม่มีอาการของโรคติดต่อปรากฏ แต่ร่างกายมีเชื้อโรค
• วราหะ    น. หมู. (ป., ส.).
• ความมานะอุตสาหะ    ความพยายาม ความมุ่งมั่น