สะบันงาจีน คือ
- สะ ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
- สะบันงา ดู กระดังงา .
- บัน ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
- นง น. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
- งา ๑ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Sesamum orientale L. ในวงศ์ Pedaliaceae ผลเป็นฝัก มีเมล็ดเล็ก ๆ สีขาวหรือดำ ใช้ประกอบอาหารหรือสกัดน้ำมัน. ๒ น.
- จี ว. ตูม เช่น สงวนมิ่งมาลยจาวจี แกล่กล้ำ. ( ทวาทศมาส ), พายัพว่า จี๋.
- จีน ๑ น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออก มีพรมแดนติดต่อกับมองโกเลีย รัสเซีย เวียดนาม ลาว พม่า ภูฏาน เนปาล อินเดีย คีร์กีซ และคาซัคสถาน
- สะบันงาต้น ดู กระดังงา.
- น้ำมันงา n. น้ำมันที่สกัดจากเมล็ดงา ตัวอย่างการใช้: เขาเลือกน้ำมันงามาใช้ในกรณีทำผัดผักเท่านั้น
- สะบัดก้น ก. อาการที่ลุกผละไปทันทีด้วยความไม่พอใจเป็นต้น เช่น กินแล้วก็สะบัดก้นไป พูดยังไม่ทันรู้เรื่องก็โกรธสะบัดก้นไปแล้ว.
- สะบัดขึ้น ดึงขึ้น กระตุกขึ้น
- สะบั้น ว. อาการที่แยกหรือขาดจากกันอย่างเด็ดขาด เช่น สัมพันธภาพขาดสะบั้น ความรักขาดสะบั้น, โดยปริยายหมายความว่า อย่างยิ่ง, อย่างมาก, เช่น กินสะบั้น.
- คนงานถูพื้น คนถูพื้น พนักงานถูพื้น
- ขาดสะบั้น v. แยกออกจากกันอย่างเด็ดขาด ตัวอย่างการใช้: ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศไทยกับญี่ปุ่นไม่ขาดสะบั้นลงเมื่อสงครามโลกฯ ยุติและทวีความใกล้ชิดในช่วงภายหลังต่อมา
- สะบู น. ดอกไม้ (?) เช่น ถนัดดั่งสะบูบังใบ แม่เร้น. (กำสรวล).
มือถือ