สะบู คือ

• น. ดอกไม้ (?) เช่น ถนัดดั่งสะบูบังใบ แม่เร้น. (กำสรวล).

• สะ     ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
• สะบักสะบอม    ก. บอบช้ำเต็มที เช่น ถูกชกเสียสะบักสะบอม.
• สะบัดสะบิ้ง    ก. แสดงอาการกะบึงกะบอนแสนงอน เช่น เวลางอนก็ทำกิริยาสะบัดสะบิ้ง. น. ชื่อกลบทแบบหนึ่ง.
• สะบะ    น. ตะกร้อ. (ช.).
• สะบัก    pic068.jpg (สะบัก) น. กระดูกส่วนที่เป็นฐานรองรับต้นแขน อยู่ถัดบ่าลงไปข้างหลัง ปลายด้านนอกเป็นที่หัวกระดูกต้นแขนเกาะยึด.
• สะบักจม    ก. อาการที่ปวดเมื่อยบริเวณสะบักเพราะเลือดเดินไม่สะดวก.
• สะบัด    ก. เคลื่อนไหวหรือทำให้เคลื่อนไหวไปมาอย่างเร็วและแรง เพื่อให้สิ่งที่ติดอยู่หลุดไป เช่น หมาสะบัดขนเพื่อให้น้ำที่ติดอยู่หลุดกระเซ็นไป หรือเพื่อให้หมดทางต่อสู้ดิ้นรน เช่น แมวคาบหนูสะบัดไปมา หรือเพื่อให้
• สะบัด ๆ    ว. อาการที่พูดห้วน ๆ ไม่มีหางเสียง แสดงความไม่พอใจ เช่น แม่ค้าไม่พอใจที่ลูกค้าต่อราคามากไป จึงพูดสะบัด ๆ.
• สะบัดก้น    ก. อาการที่ลุกผละไปทันทีด้วยความไม่พอใจเป็นต้น เช่น กินแล้วก็สะบัดก้นไป พูดยังไม่ทันรู้เรื่องก็โกรธสะบัดก้นไปแล้ว.
• สะบัดขึ้น    ดึงขึ้น กระตุกขึ้น
• สะบัดช่อ    (ปาก) ว. อย่างที่สุด เช่น สวยสะบัดช่อ.
• สะบัดตัว    กระฟัดกระเฟียด ขยับตัว เดินส่ายตัว เย็บรอยจีบหรือลายหยัก โยกตัว
• สะบัดมือ    ก. ลุกไปทันทีเป็นเชิงเอาเปรียบหรือรู้มาก เช่น งานยังไม่ทันเสร็จก็สะบัดมือไปแล้ว กินอิ่มแล้วก็สะบัดมือไป.
• สะบัดย่าง    ว. อาการที่ม้าเดินเหยาะย่างอย่างสง่างามพร้อมกับสะบัดหางด้วย ในความว่า ม้าเดินสะบัดย่าง.
• สะบันงา    ดู กระดังงา.

• ที่ซึ่งคุณไม่ต้องกังวลว่าจะ ทำสะบู่ตก
• ความตะกละสมัยฟองสะบู่กลับมาแล้ว