สันถัต คือ

• น. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง. (ป. สนฺถต ว่า ปูแล้ว, ลาดแล้ว).

• สัน     ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน; ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม. ๒ ( ถิ่น-พายัพ
• นิสีทนสันถัต    น. ผ้าปูสำหรับนั่ง (มักใช้แก่พระสงฆ์).
• ต้นถั่ว    ถั่ว พืชตระกูลถั่ว
• ผ้าสันถัต    น. ผ้าที่พระภิกษุรองนั่ง.
• สันถระ    น. ที่นอน, เสื่อ. (ป.).
• สันถว    สันถะวะ- น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน; ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
• สันถว-    สันถะวะ- น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน; ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
• สันถวะ    สันถะวะ- น. การนิยมชมชอบกัน, การสรรเสริญซึ่งกันและกัน; ความคุ้นเคย, ความสนิทสนมกัน. (ป.; ส. สํสฺตว).
• สันถาร    น. การปูลาด; ที่ปูลาด, พื้น. (ป.; ส. สํสฺตาร).
• ต้นถั่วเขียว    ถั่วเขียว
• ต้นถั่วแระ    ถั่วแระ
• จนถึงที่สุด    ถึงไหนถึงกัน
• ปฏิสันถาร    น. การทักทายปราศรัยแขกผู้มาหา (มักใช้แก่ผู้น้อย); การต้อนรับแขก. (ป. ปฏิสนฺถาร).
• ตีนถีบปากกัด    (สำ) ว. มานะพยายามทำงานทุกอย่างเพื่อปากท้องโดยไม่คำนึงถึงความเหนื่อยยาก, ปากกัดตีนถีบ ก็ว่า.
• ต้นถั่วลันเตา    ถั่วลันเตา