สันนิเวส คือ

• น. การตระเตรียม, การตั้งลง. (ป.; ส. สนฺนิเวศ).

• สัน     ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน; ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม. ๒ ( ถิ่น-พายัพ
• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• เวสมานน์    ออกุสต์ ฟริดริช เลียวพอลด์ เวสมานน์
• สัมภเวสี    สำพะ- น. ผู้แสวงหาที่เกิด ในคติของศาสนาพราหมณ์หมายถึงคนที่ตายแล้ววิญญาณกำลังแสวงหาที่เกิด แต่ยังไม่ได้เกิดในกำเนิดใดกำเนิดหนึ่ง, ผู้ต้องเกิด, สัตว์โลก. (ป.; ส. สมฺภเวษินฺ).
• สุลาเวสี    เกาะเซลีเบส
• เวสทริส    เกตัน เวสทริส
• เวสิ    น. หญิงงามเมือง. (ป.).
• เกตัน เวสทริส    เวสทริส
• ภาษาเวสต์เยอรมันนิก    ภาษาเยอรมันนิกตะวันตก
• ปเวส    ปะเวด น. ประเวศ, ประเวศน์. (ป.; ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน).
• ปเวสน์    ปะเวด น. ประเวศ, ประเวศน์. (ป.; ส. ปฺรเวศ, ปฺรเวศน).
• อันเวส    -เวด น. การตามแสวงหา, การค้นหา. (ป. อนุ + เอส).
• เม เวสต์    เวสต์
• เวสตัน    เอ็ดเวิร์ด เวสตัน
• เวสต์    เบนจามิน เวสท์ เม เวสต์ รีเบคก้า เวสต์