สันลึก คือ
- น. ใบตาล. (ข. สฺลึก ว่า ใบไม้).
- สัน ๑ น. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน; ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม. ๒ ( ถิ่น-พายัพ
- ลึก ว. ต่ำลงไปจากขอบมากกว่าปรกติ เช่น ชามก้นลึก, ไกลต่ำลงไปจากผิวหน้าหรือขอบบน เช่น ทะเลลึก น้ำลึก เหวลึก, ไกลเข้าไปจากขอบเป็นต้น เช่น ป่าลึก ซอยลึก;
- ส่วนลึก ระยะลึก ความลึก ก้นบึ้ง
- รู้สึกขนลุก ตื่นเต้น
- กินลึก ว. มีเล่ห์ลึกซึ้ง.
- กังหันลม กังหัน ความชั่วร้ายที่สมมุติ เครื่องเฮลิคอปเตอร์
- กันลง น. แมลงภู่ เช่น กันลงกันลึงคลึงคนธ์. (ม. คำหลวง จุลพน). (ข. กนฺลง่); ของที่เหลือ, มูลฝอย; การกบฏ, การบุกรุก.
- กันลอง ๑ น. แมลงภู่ เช่น กันลงกันลึงคลึงคนธ์. (ม. คำหลวง จุลพน). (ข. กนฺลง่); ของที่เหลือ, มูลฝอย; การกบฏ, การบุกรุก. ๒ ก. กระโดด, ข้าม, ผ่าน. ว. เลิศ, ยิ่ง; ล่วง, พ้น, เช่น มหาโพยมกันลอง. (กล่อมช้างของเก่
- กันลึง (โบ) ก. จับ เช่น กันลงกันลึงคลึงคนธ์. (ม. คำหลวง จุลพน).
- กินลม ก. ต้านลม, รับลม, เช่น ว่าวกินลม ใบเรือกินลม.
- ก้านลิ้น ก้าน ลิ้นขยับขึ้น
- ขนลุก น. ขนตั้งชันขึ้นเพราะอากาศเย็นเยือก ความตกใจ หรือความเสียวซ่าน เป็นต้น.
- คนชั้นลูก คนชั้นหลัง คนชั้นหลาน คนรุ่นหลัง
- ต้นลีกูม พืชตระกูลถั่ว
- ที่กันลม ที่บังลม
มือถือ