สัปปุรุษ คือ

• สับปุริสะ-, สับปุหฺรุด
  น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คฤหัสถ์ผู้มีศรัทธาในพระศาสนา, คนที่มีความเห็นชอบตามทำนองคลองธรรม. (ป. สปฺปุริส; ส. สตฺปุรุษ).

• ปุ     ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้น. ๒ ก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• สัปปุริส    สับปุริสะ-, สับปุหฺรุด น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คฤหัสถ์ผู้มีศรัทธาในพระศาสนา, คนที่มีความเห็นชอบตามทำนองคลองธรรม. (ป. สปฺปุริส; ส. สตฺปุรุษ).
• สัปปุริส-    สับปุริสะ-, สับปุหฺรุด น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คฤหัสถ์ผู้มีศรัทธาในพระศาสนา, คนที่มีความเห็นชอบตามทำนองคลองธรรม. (ป. สปฺปุริส; ส. สตฺปุรุษ).
• สัตบุรุษ    สัดบุหฺรุด น. คนที่เป็นสัมมาทิฐิ, คนดีน่านับถือ มีคุณธรรม ประพฤติอยู่ในศีลในธรรม. (ส. สตฺปุรุษ; ป. สปฺปุริส).
• สุภาพบุรุษ    น. ชายที่มีกิริยาวาจาเรียบร้อย รู้กาลเทศะ และมีคุณธรรม เช่น เขาช่วยเหลือเธอตามหน้าที่สุภาพบุรุษ.
• สัปปิ    สับ- น. เนยใส. (ป.; ส. สรฺปิสฺ).
• รูปปั้น    n. รูปที่ปั้นขึ้น ตัวอย่างการใช้: รูปปั้นไม่มีทางเหมือนคนได้เลย เพราะมันเป็นซากไม่มีชีวิต clf.: รูป
• รูปปั้นนู้ด    รูปปั้นเปลือย
• รูปปั้นบูชา    รูปปั้นสักการะ
• รูปปาก    คล้ายปาก
• รัฐบุรุษ    รัดถะบุหฺรุด น. ผู้ที่ได้รับยกย่องอย่างสูงว่ามีความรู้ความสามารถในการบริหารบ้านเมือง.
• สังกัปปะ    น. ความดำริ. (ป.).
• สัปปะ    สับ- น. งู. (ป.; ส. สรฺป).
• สิปปะ    น. ศิลปะ. (ป.; ส. ศิลฺป).