สัมปชัญญะ คือ

• สำปะชันยะ
  น. ความรู้ตัวอยู่เสมอ, ความไม่เผลอตัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ สติ เป็น สติสัมปชัญญะ. (ป.).

• มีสติสัมปชัญญะ    ราคาพอสมควร สามารถรู้สึกได้ไวต่อสิ่งกระตุ้น ไม่เกินไป ไม่แพงไป มีความสมบูรณ์ มีสติ
• สติสัมปชัญญะ    น. ความระลึกได้และความรู้ตัว, ความรู้สึกตัวด้วยความรอบคอบ, เช่น จะทำอะไรต้องมีสติสัมปชัญญะ.
• ไม่มีสติสัมปชัญญะ    ไม่ลงตัว
• ซึ่งเต็มไปด้วยสติสัมปชัญญะ    ตื่นตัว
• ยัญญะ    ยันยะ- น. การเซ่น, การบูชา, การเซ่นสรวงโดยมีการฆ่าสัตว์หรือคนเป็นเครื่องบูชาเรียกว่า บูชายัญ. (ป. ยญฺ; ส. ยชฺ).
• สรภัญญะ    สะระพันยะ, สอระพันยะ น. ทำนองสำหรับสวดคำที่เป็นฉันท์, ทำนองขับร้องทำนองหนึ่ง, เช่น สวดสรภัญญะ ทำนองสรภัญญะ. (ป.).
• อัญญะ    อันยะ- ว. อื่น, ต่างไป, แปลกไป. (ป. อญฺ; ส. อนฺย).
• สัญญี    ว. มีความหมายรู้ได้, มีความรู้สึก, มีความระลึก, มีความจำได้. (ป.).
• สุญญ    สุน, สุนยะ- ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• สุญญ-    สุน, สุนยะ- ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• กลุ่มปัญญาชน    n. กลุ่มของคนที่มีความรู้หรือความฉลาดอันเกิดแต่การเรียนมามาก ตัวอย่างการใช้: กลุ่มปัญญาชนรวมตัวกันมาเรียกร้องประชาธิปไตยที่หน้าทำเนียบรัฐบาล clf.: กลุ่ม
• คู่สัญญา    (กฎ) น. บุคคล ๒ ฝ่ายหรือหลายฝ่ายซึ่งมีความผูกพันตามสัญญา.
• ปริสัญญู    ปะริสันยู น. ผู้รู้จักประชุมชนและกิริยาที่จะต้องประพฤติต่อประชุมชนนั้น ๆ ว่า หมู่นี้เมื่อเข้าไปหาจะต้องทำกิริยาอย่างนี้ จะต้องพูดอย่างนี้ เป็นต้น. (ป.).
• พิสัญญี    ว. วิสัญญี, หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ.
• วิสัญญี    ว. หมดความรู้สึก, สิ้นสติ, สลบ, เช่น นางก็ถึงวิสัญญีสลบลงตรงหน้าฉานปานประหนึ่งว่าพุ่มฉัตรทองอันต้องสายอัสนีฟาด (ม. ร่ายยาว มัทรี). (ป.).

• บวกกับสติสัมปชัญญะที่มีศิลธรรมน่ารำคาญของแกอีก
• ไร้สติสัมปชัญญะ โดยแสดงท่าทางบ้าระห่ำอย่างชัดเจน
• เพียงความมานะและเงินตราอันห่างไกลจากสติสัมปชัญญะ
• โอเค อาเบด ฉันเข้าใจแล้ว ว่าสติสัมปชัญญะเราต่างกัน
• แค่อยู่ในห้วงความรู้สึกที่ สติสัมปชัญญะของเธอนั้น
• คืองี้ครับ ในศาลมันเหมือนกับโรงละครแห่งสติสัมปชัญญะ
• เมื่อเธอเสียสติสัมปชัญญะ ระเบิดจะร่วงลงพื้น
• แต่ความจองหอง และสติสัมปชัญญะ มักจะเดินสวนทางกันเสมอ
• น้ำเสียงของฉันอาจไม่คงที่ แต่สติสัมปชัญญะมีเจ็ดทำนอง
• คุณคิดว่าเราพูดได้ไหมว่า สติสัมปชัญญะของคุณเหนือกว่า