ปริสัญญู คือ

• ปะริสันยู
  น. ผู้รู้จักประชุมชนและกิริยาที่จะต้องประพฤติต่อประชุมชนนั้น ๆ ว่า หมู่นี้เมื่อเข้าไปหาจะต้องทำกิริยาอย่างนี้ จะต้องพูดอย่างนี้ เป็นต้น. (ป.).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปริ     ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• สัญญี    ว. มีความหมายรู้ได้, มีความรู้สึก, มีความระลึก, มีความจำได้. (ป.).
• สุญญ    สุน, สุนยะ- ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• สุญญ-    สุน, สุนยะ- ว. ว่างเปล่า. (ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
• นิสิตปริญญาตรี    นักศึกษาปริญญาตรี นักศึกษาระดับปริญญาตรี
• สัญญาที่ประทับตรา    ลักษณะเฉพาะสาขา สิ่งที่ชำนาญเป็นพิเศษ เรื่องที่ทำได้ดีเป็นพิเศษ เรื่องเฉพาะกิจ เรื่องใหม่
• สัญญาประกัน    ประกันชีวิต สัญญาประกันชีวิต
• สัญญาประกันชีวิต    (กฎ) ดู ประกันชีวิต.
• สัญญาประกันภัย    (กฎ) ดู ประกันภัย.
• ปริญญา    ปะรินยา น. ความกำหนดรู้, ความหยั่งรู้, ความรู้รอบ; ชั้นความรู้ขั้นมหาวิทยาลัยซึ่งประสาทให้แก่ผู้ที่สอบไล่ได้ตามที่กำหนดไว้, ถ้าประสาทแก่ผู้ทรงวิทยาคุณหรือผู้มีเกียรติตามที่เห็นสมควร เรียกว่า ปริญญาก
• อนุปริญญา    อะนุปะรินยา น. ชั้นความรู้ระดับอุดมศึกษารองจากปริญญาตรี ซึ่งประสาทให้แก่ผู้ที่สอบไล่ได้ตามหลักสูตรที่กำหนดไว้.
• ให้ปริญญา    ประสาทปริญญา มอบปริญญา
• คู่สัญญา    (กฎ) น. บุคคล ๒ ฝ่ายหรือหลายฝ่ายซึ่งมีความผูกพันตามสัญญา.