สัมผัปลาปะ คือ

• สำผับปะลาบ, -ปะลาปะ
  น. คำพูดเพ้อเจ้อ. (ป. สมฺผปฺปลาป; ส. สมฺปฺรลาป).

• สัมผัปลาป     สำผับปะลาบ, -ปะลาปะ น. คำพูดเพ้อเจ้อ. ( ป. สมฺผปฺปลาป; ส. สมฺปฺรลาป).
• ปลา     ๑ ปฺลา น. ชื่อสัตว์น้ำเลือดเย็นมีกระดูกสันหลัง ร่างกายแบ่งเป็นส่วนหัว ลำตัว และหาง ส่วนใหญ่หายใจทางเหงือกยกเว้นปลาปอด
• ลา     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
• ลาป     ลาปะ-, ลาบ- น. การพูด, การออกเสียง. ( ป. , ส. ).
• ปะ     ก. มาเจอกัน, มาประเชิญหน้ากัน; เอาวัตถุเช่นผ้าหรือไม้เป็นต้นปิดทับส่วนที่ชำรุดเป็นช่องเป็นรู เช่น ปะผ้า ปะว่าว, ปิดทับ เช่น ปะหน้า.
• ตาปลา    น. เนื้อซึ่งด้านเป็นไตแข็งคล้ายตาของปลา มักเป็นที่ฝ่าเท้าหรือนิ้วเท้า.
• ท่าปลา    สัมปทานในการจับปลา สิทธิในการจับปลา อาชีพการประมง เทคนิคการจับปลา เทคนิคการเลี้ยงปลา
• วิปลาป    วิปฺระลาบ, วิบปะ- น. การพูดเพ้อ, การพูดพร่ำ; การทุ่มเถียง, การโต้ตอบ; การอ้อนวอน, การพร่ำบ่น. (ป. วิปฺปลาป; ส. วิปฺรลาป).
• หาปลา    ตกปลา จับปลา ตีอวน
• ลาปลาซ    ปีแอร์ ซีโมน เดอ ลาปลาซ มาร์ควิส เดอ ลาปลาซ
• สัลลาป    สันลาปะ- น. การพูดจากัน. (ป.; ส. สํลาป).
• สัลลาป-    สันลาปะ- น. การพูดจากัน. (ป.; ส. สํลาป).
• ปลายประสาทสัมผัส    กลุ่มเซลล์ที่รับการกระตุ้น เครื่องรับ
• มาร์ควิส เดอ ลาปลาซ    ลาปลาซ ปีแอร์ ซีโมน เดอ ลาปลาซ
• คนหาปลา    ชาวตังเก ชาวประมง ชาวเรือ ชาวเล คนจับปลา