สัมปรายิกภพ คือ

• -ปะรายะ-, -ปะราย-, -ปะรายิกะ-
  น. ภพหน้า. (ป., ส.).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปราย     ปฺราย ก. ซัด, หว่าน, สาดให้กระจายไป, เช่น ปรายข้าวตอกดอกไม้, มักใช้เข้าคู่กับคำ โปรย เป็น โปรยปราย.
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราย     น. เรื่อง ส่วน บุคคล หรือสิ่งซึ่งแยกกล่าวเป็นอย่าง ๆ ไป เช่น พิจารณาเป็นราย ๆ ไป แต่ละราย รายนี้เข้าที่ไหนบ่อนแตกที่นั่น,
• ยิก     ว. อาการที่ทำติดต่อกันถี่ ๆ บ่อย ๆ เช่น ท้ายิกเลย เกาหัวยิก ๆ ชวนยิก ๆ, ขยิก ก็ใช้.
• ภพ     พบ น. โลก, แผ่นดิน; วัฏสงสาร. ( ป. ภว).
• สัมปรายภพ    -ปะรายะ-, -ปะราย-, -ปะรายิกะ- น. ภพหน้า. (ป., ส.).
• ปราภพ    ปะราพบ น. ความฉิบหาย. (ป. ปราภว).
• เอกภพ    เอกกะ- (ดารา) น. ระบบซึ่งเป็นผลรวมของกาแล็กซีทั้งหมด. (อ. universe); (สถิติ) จำนวนประชากรทั้งหมดที่นำมาพิจารณาหรือหาตัวอย่าง.
• สิ้นลมปราณ    ก. ตาย เช่น เขาสิ้นลมปราณไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้.
• ปรัมปรา    ปะรำปะรา ว. สืบ ๆ กันมา, เก่าก่อน. (ป., ส.).
• ประภพ    น. การเกิดก่อน; แดน, ที่เกิด. (ส. ปฺรภว).
• ลมปราณ    น. ลมหายใจ เช่น ทำงานเหน็ดเหนื่อยแทบจะสิ้นลมปราณ; วิธีกำหนดดูความคล่องของลมหายใจเข้าออกว่าฤกษ์ดีหรือฤกษ์ร้าย เรียกว่า จับลมปราณ.
• ค่าคงที่เอกภพ    ค่าคงที่ของจักรวาล
• เปรมปรา    -ปฺรา (กลอน) ตัดมาจาก เปรมปราโมทย์.