สาลิกาเขมร คือ
- น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
- สา ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
- สาลิ น. ข้าว; ข้าวสาลี. ( ป. ).
- สาลิกา ๑ น. ชื่อนกชนิด Acridotheres tristis ในวงศ์ Sturnidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับนกกิ้งโครง ลำตัวสีน้ำตาลเข้ม หัวสีดำ ขอบตาและปากสีเหลือง
- ลิ ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
- กา ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
- เข ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
- เขม เขมะ-, เข-มา น. เกษม, ความสบายใจ, ความพ้นภัย. ( ป. ; ส. เกฺษม).
- เขมร ๑ ขะเหฺมน น. ชื่อประเทศและชนชาติที่อยู่ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีพรมแดนติดต่อกับไทย ลาว และเวียดนาม มีภาษาพูดอยู่ในตระกูลมอญ-เขมร
- ขม ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
- มร มะระ-, มอน- น. ความตาย. ( ป. ).
- ภาษาเขมร ภาษากัมพูชา ภาษาขอม คนเขมร ชาวเขมร
- ขัดเขมร ก. ถกเขมร เช่น ทะเลาะกูกำหมัดขัดเขมร. (ดึกดำบรรพ์).
- คนเขมร คนกัมพูชา ชาวเขมร ภาษาเขมร
- ถกเขมร ก. นุ่งผ้าโจงกระเบนดึงชายให้สูงร่นขึ้นไปเหนือเข่า, ขัดเขมร ก็ว่า.
- ชนชาติเขมร ชนชาติกัมพูชา ชนชาติขอม
มือถือ