สิงหลก คือ
-หะละกะ-
น. ชาวสิงหล.
ว. เกี่ยวกับเกาะสิงหล. (ส. สึหลก; ป. สีหลก).
- สิ คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
- สิง ๑ ก. อยู่, เข้าแทรกอยู่ เช่น ผีสิง, สึง ก็ว่า, ( ปาก ) อยู่, มาอาศัยอยู่, เช่น เพื่อน ๆ ของลูกมาสิงอยู่ที่บ้านหลายคน, สิงสู่ ก็ว่า. ( ข. ). ๒
- สิงหล -หน น. ชื่อเรียกประเทศศรีลังกาในสมัยโบราณ, สิงหลทวีป ก็เรียก, เรียกชาวพื้นเมืองดั้งเดิมของศรีลังกาว่า ชาวสิงหล, เรียกภาษาของชาวสิงหลว่า
- ลก ว. หก; ( โบ ) เรียกลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลก, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า อก.
- สิงหลก- -หะละกะ- น. ชาวสิงหล. ว. เกี่ยวกับเกาะสิงหล. (ส. สึหลก; ป. สีหลก).
- สิ่งหลอน ภาพลวง ภาพลวงตา ภาพหลอน สิ่งลวงตา
- สังหลังยาว ขี้เกียจ เกียจคร้าน
- สัตว์ทั้งหลาย จักรวาล ปรากฎการณ์ทั้งหลาย มนุษย์ชาติทั้งหลาย สิ่งทั้งมวล ส่วนทั้งหมด เอกภพ โลกกว้างใหญ่ไพศาล โลกทั้งหมด
- สิงหลทวีป ศรีลังกา ลังกาทวีป
- สิ่งหล่อเลี้ยง ของกินได้
- สิ่งที่ใช้มุงหลังคา หลังคาใบจาก
- สิ่งหลอกลวง เรื่องหลอกลวง การจินตนาการ การนึกฝัน ความเพ้อฝัน ปีศาจที่หลอกหลอน ผลิตผลของจินตนาการ ภาพจินตนาการ ภาพเพ้อฝัน
- สี่เหลี่ยมคางหมู น. รูปสี่เหลี่ยมด้านขนานที่มีด้านขนานกันเพียงคู่เดียว.
- แหลก แหฺลก ว. เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เช่น ข้าวแหลก, ละเอียดเป็นผง เช่น บดยาให้แหลก, ป่นปี้ เช่น ตีกันแหลก.
- ส่วนที่สูงที่สุดของหลังสัตว์ ตะโหงกม้าหรือสัตว์อื่น หัวไหล่ม้า หรือสัตว์อื่น
มือถือ