สินธพ คือ

• น. ม้าพันธุ์ดี, เดิมหมายถึงม้าพันธุ์ดีที่เกิดในลุ่มแม่น้ำสินธุ. (ป. สินฺธว; ส. ไสนฺธว).

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิน     ๑ น. เงิน, ทรัพย์, เช่น ทรัพย์ในดิน สินในน้ำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทรัพย์ เป็น ทรัพย์สิน หรือ สินทรัพย์. ๒ ก. ตัด, ฟันให้ขาด, เช่น
• อันธพาล    น. คนเกะกะระราน. (ป.).
• คนอันธพาล    จอมยุ่ง คนพาล คนเกเร คนชอบเอะอะตึงตัง
• พวกอันธพาล    แก๊งค์ แก็งค์อาชญากร แก๊งค์อันธพาล แก็งค์อาชญากรรม นักเลง กุ๊ย พวกหัวไม้
• เด็กอันธพาล    เด็กนรก เด็กเปรต
• แก๊งค์อันธพาล    แก๊งค์ พวกอันธพาล แก็งค์อาชญากร แก็งค์อาชญากรรม
• โจ๋อันธพาล    กุ๊ย นักเลง อันธพาล นักเลงโต นักเลงหัวไม้
• กลุ่มวัยรุ่นอันธพาล    กลุ่มเด็กแว้น แก็งค์วัยรุ่น แก็งค์กวนเมือง แก็งค์วัยรุ่นกวนเมือง
• พวกแก๊งอันธพาล    สมาชิกแก๊ง
• หัวหน้ากลุ่มอันธพาล    หัวหน้าก๊ก หัวหน้าแก๊ง
• อันธพาลที่ใช้การไม่ได้    คนที่ใช้การไม่ได้ คนเสเพลที่ใช้การไม่ได้
• เขตอิท-ธิพลของอันธพาล    การเจริญเติบโตของหญ้า ก้อนถ่านหินชนิดร่วน ชั้นดินที่มีหญ้าติด พื้นผิวหน้าดิน พื้นหญ้า สนามหญ้า หญ้าติดดินเป็นแผ่น ๆ ที่เซาะขึ้นเพื่อนำไปปลูกขยายพันธุ์ที่อื่น
• สินธุ    น. ลำน้ำ, แม่น้ำ, สายน้ำ, น้ำ, ทะเล, มหาสมุทร, ใช้ว่า สินธุ์ หรือ สินธู ก็มี เช่น สุวรรณหงส์เหินเห็จฟ้า ชมสินธุ์ (พยุหยาตรา), สินสมุทรสุดรักพระธิดา เอาใส่บ่าแบกว่ายสายสินธู. (อภัย); ชื่อแม่น้ำสำคัญส
• สินธุ์    (กลอน) น. ลำน้ำ, แม่น้ำ, สายน้ำ, น้ำ, ทะเล, มหาสมุทร, เช่น เหาะข้ามสินธุ์ไปยังขุนยุคุนธร. (สมบัติอัมรินทร์), ใช้ว่า สินธุ หรือ สินธู ก็มี.

• สินธพกุญชรมีกายเป็นม้าสีเขียว แต่ส่วนหัวกลบเป็น ช้าง ในตำรากล่าวว่ามีกีบสีดำเหมือนม้าเช่นกัน