สิเนหนียะ คือ

• -หะนียะ
  ว. น่ารัก. (ป.).

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หนี     ก. ไปเสียให้พ้น, หลีกไปให้พ้น, เช่น หนีภัย หนีทุกข์; หลีกเลี่ยง เช่น หนีภาษี หนีโรงเรียน.
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• เน้นหนัก    v. ให้ความสำคัญ , , ชื่อพ้อง: เน้น, เน้นย้ำ ตัวอย่างการใช้: คำสอนของขงจื้อเน้นหนักที่ความเป็นผู้มีศีลธรรมดีงามและศีลธรรม
• สิเนหก    น. เพื่อน. (ป.).
• สิเนหะ    สิเหฺน่หา น. ความรัก, ความมีเยื่อใย, เช่น เขาให้สร้อยเส้นนี้แก่ฉันด้วยความสิเน่หา. (ป.; ส. เสฺนห).
• สิเนหา    สิเหฺน่หา น. ความรัก, ความมีเยื่อใย, เช่น เขาให้สร้อยเส้นนี้แก่ฉันด้วยความสิเน่หา. (ป.; ส. เสฺนห).
• สั่นหน้า    ส่ายหน้า
• สั้นหนา    ม่อต้อ อ้วนเตี้ย เตี้ยหนา สั้นทู่ มีขนแข็ง มีตอไม้ สั้นใหญ่ เหมือนตอ เหมือนตอไม้
• กล้ามเนื้อส่วนหน้า เซอราตัส    กล้ามเนื้อส่วนหน้าเซอราตัส
• กล้ามเนื้อส่วนหน้าเซอราตัส    กล้ามเนื้อส่วนหน้า เซอราตัส
• การเน้นหนัก    การเน้น
• เนินหัวเหน่า    หัวเหน่า
• สักวันหนึ่ง    วันหนึ่ง