สิ้นสมัย คือ

• สิ้นยุค
  หมดยุค
  หมดยุคหมดสมัย
  หมดสมัย

• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ้น     ก. หมด, จบ, เช่น กินอาหารมื้อนี้สิ้นเงินไป ๕๐๐ บาท สิ้นปีนี้เขาจะย้ายไปอยู่เชียงใหม่; ตาย เช่น พ่อแม่เขาสิ้นไปหมดแล้ว.
• ิ้     พลิ้ว
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมัย     สะไหฺม น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. ( ป. , ส. ).
• มัย     ๑ น. ม้า, ลา, อูฐ. ( ป. , ส. มย). ๒ ว. สำเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า
• สิ่งทันสมัย    ความทันสมัย
• ทันสมัย    ว. ตามสมัยที่นิยมกัน.
• พ้นสมัย    v. เลยจากเวลานั้นหรือยุคนั้น , , ชื่อพ้อง: เลยสมัย, หมดสมัย, หมดยุค ตัวอย่างการใช้: ค่านิยมเรื่องความบริสุทธิ์ของผู้หญิงมันพ้นสมัยไปแล้ว เอามาใช้ตอนนี้ไม่ได้หรอก
• คนทันสมัย    คนสมัยใหม่
• ซึ่งทันสมัย    ทันโลก ทันสมัย ร่วมสมัย ทันเหตุการณ์ ทันยุคทันสมัย
• ที่พ้นสมัย    ที่คร่ําครึ ที่ล้าสมัย ที่หมดสมัย ล้าสมัย
• ไม่ทันสมัย    ไม่สวย ปอนๆ แต่งตัวอย่างเชยๆ หัวเก่า หัวโบราณ เชย ล้าสมัย ตกรุ่น ไม่เข้ายุคสมัย
• สินสมรส    (กฎ) น. ทรัพย์สินที่คู่สมรสได้มาระหว่างสมรส หรือที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้มาระหว่างสมรสโดยพินัยกรรม หรือโดยการให้เป็นหนังสือ เมื่อพินัยกรรมหรือหนังสือยกให้ระบุว่าเป็นสินสมรส รวมทั้งทรัพย์สินที่เป็นดอกผลข
• การพ้นสมัย    ความเก่า ความโบราณ