สูญขี้ผึ้ง คือ
- น. กรรมวิธีหนึ่งในการหล่อโลหะ ใช้ขี้ผึ้งพอกหุ้มแกนทรายให้เป็นหุ่น แล้วทาไล้ด้วยดินเหนียวผสมขี้วัวและน้ำ จึงเข้าดินเป็นพิมพ์ นำไปเผาไฟสำรอกขี้ผึ้งให้ละลายออกจากพิมพ์ จากนี้เทโลหะหลอมเหลวเข้าแทนที่ขี้ผึ้ง.
- สู ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
- สูญ ก. ทำให้หายสิ้นไป เช่น คนโบราณใช้ปูนแดงสูญฝี, หายไป เช่น ทรัพย์สมบัติสูญไปในกองเพลิง. ว. ที่หมดไป ในคำว่า หนี้สูญ. ( ป. สุญฺ; ส. ศูนฺย).
- ขี้ ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
- ขี้ผึ้ง ๑ น. รังผึ้งที่เอามาหุงใช้ในการต่าง ๆ เช่น ทำเทียน ทำสีผึ้ง. ๒ ดู เต่าเหลือง .
- ผึ้ง ๑ น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Apidae มีปีกบางใส ๒ คู่ ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากใช้ทั้งกัดอาหารและดูดกินของเหลวได้
- ผีสัง น. ผี, บางทีใช้นำหน้าชื่อคนที่ตายแล้ว เช่น ผีสางยายเขียว ผีสางตาขำ.
- ผีสิง v. วิญญาณของคนที่ตายไปแล้วซึ่งมองไม่เห็นตัวและเข้าไปอยู่ในตัวคนที่ยังไม่ตาย ตัวอย่างการใช้: ทางบ้านพาเขาไปรดน้ำมนต์ เพราะเชื่อว่าเขาโดนผีสิง clf.: ตัว, ตน
- ผู้สั่ง n. ผู้ที่บอกไว้เพื่อให้ทำหรือให้ปฏิบัติ , คำตรงข้าม: ผู้รับคำสั่ง ตัวอย่างการใช้: พนักงานเสิร์ฟจะเปิดจุกขวดเหล้าให้ผู้สั่งดมก่อนตามธรรมเนียม clf.: คน
- ผู้ส่ง (กฎ) น. บุคคลผู้ทำความตกลงกับผู้ขนส่งเพื่อให้ขนส่งของไป. (อ. consignor).
- สีผึ้ง น. ขี้ผึ้งที่ปรุงแล้วใช้สำหรับสีปาก, บางทีเรียกว่า สีผึ้งสีปาก.
- ส่วนข้นที่เป็นส่วนสำคัญของเซลล์รวมทั้งcytoplasmและ neuroplasm โปรโตปลาสซึม
- ผู้สิ้นหวัง ผู้พ่ายแพ้ ผู้ล้มเหลว
- ผู้สืบตําแหน่ง ผู้รับช่วงต่อ
- ผู้สื่อข่าวหญิง นักข่าวหญิง
- ผู้ส่ง-เสริม ผู้ก่อการ สารกระตุ้นฤทธิ์ทางเคมี
มือถือ