สู้ปาก คือ

• ก. เถียงกัน เช่น สู้ปากเขาไม่ได้, สู้สีปาก ก็ว่า.

• สู     ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
• สู้     ก. เอาชนะกันด้วยกำลังกาย อาวุธ หรือสติปัญญาความสามารถเป็นต้น เช่น ชกสู้เขาไม่ได้จึงยอมแพ้ ทหารสู้กันในสนามรบ เล่นหมากรุกสู้กัน;
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• สีปาก    ขี้ผึ้ง สีผึ้ง
• สู้ฝีปาก    ก. เถียงกัน เช่น สู้ปากเขาไม่ได้, สู้สีปาก ก็ว่า.
• สิ่งที่ใช้อุดปาก    การจํากัดการพูด ผ้าปิดปาก สิ่งปิดปากไม่ให้มีเสียงลอดออกมา
• (ปาก)    เป็นคำที่เป็นภาษาปาก
• ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม    (สำ) ว. ยังเป็นเด็ก.
• สัญญาปากเปล่า    สัญญาด้วยวา่จา
• ไร้ส่วนที่เป็นปาก    ไร้ปาก
• ปากต่อปาก    ก. เล่าโดยการบอกต่อ ๆ กัน; เรียนโดยการบอกด้วยปากเปล่า (มักใช้แก่ผู้ไม่รู้หนังสือ).
• ขี้ปาก    น. คำที่เอาอย่างเขามาพูด; คนสำหรับเขาล้อด่าว่าและติเตียน.
• ขึ้นปาก    ก. เจนปาก, คล่องปาก.
• คันปาก    v. อาการที่อยากจะพูด ตัวอย่างการใช้: เรามักได้ยินเสมอว่า อุดมคติกินไม่ได้ ผมคันปากนักอยากจะตอบเสียเหลือเกินว่าใครเล่าจะบ้าพอที่จะกินแกลบ