สู้ฝีปาก คือ
- ก. เถียงกัน เช่น สู้ปากเขาไม่ได้, สู้สีปาก ก็ว่า.
- สู ๑ ( วรรณ ) ว. อาย เช่น มาเดียวเปลี่ยวอกอ้า อายสู. ( ตะเลงพ่าย ). ๒ ( โบ ) ส. ท่าน, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒.
- สู้ ก. เอาชนะกันด้วยกำลังกาย อาวุธ หรือสติปัญญาความสามารถเป็นต้น เช่น ชกสู้เขาไม่ได้จึงยอมแพ้ ทหารสู้กันในสนามรบ เล่นหมากรุกสู้กัน;
- ฝี ๑ น. โรคจำพวกหนึ่ง เป็นต่อมบวมขึ้นกลัดหนองข้างใน เรียกชื่อต่าง ๆ กันหลายชนิด เช่น ฝีคัณฑมาลา ฝีดาษ ฝีประคำร้อย, ราชาศัพท์ว่า พระยอด. ๒
- ฝีปาก น. คารมของผู้กล่าว, ราชาศัพท์ว่า ฝีพระโอษฐ์.
- ปา ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
- ปาก น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
- ตีฝีปาก ก. อวดแสดงคารม.
- มีฝีปาก พูดคล่อง มีคารมคมคาย เจ้าสำนวนโวหาร
- มีฝีปากดี น่าเชื่อถือได้ พอฟังได้
- ตีฝีปากกัน ถกเถียง ประคารม ปะทะคารม โต้คารม โต้เถียง
- สีปาก ขี้ผึ้ง สีผึ้ง
- สู้ปาก ก. เถียงกัน เช่น สู้ปากเขาไม่ได้, สู้สีปาก ก็ว่า.
- สิ่งที่ใช้อุดปาก การจํากัดการพูด ผ้าปิดปาก สิ่งปิดปากไม่ให้มีเสียงลอดออกมา
- (ปาก) เป็นคำที่เป็นภาษาปาก
- ฝังราก v. ตั้งถิ่นฐานประจำ ชื่อพ้อง: ตั้งรกราก, ตั้งหลักปักฐาน ตัวอย่างการใช้: ศิลปตะวันตกเข้ามาสู่ชีวิตความเป็นอยู่ของคนไทยและกำลังฝังรากลึกลงไปในสังคมและวัฒนธรรมไทย
มือถือ