หน่วยทางภาษา คือ

• หน่วยภาษา

• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน่วย     หฺน่วย น. ตัวเลขหลังสุดของเลขจำนวนเต็มที่เรียงกันเรียกว่า เลขหลักหน่วย เช่น ๑๔๓ เลข ๓ เป็นเลขหลักหน่วย; จำนวนหรือหมู่ที่นับเป็นหนึ่ง เช่น
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาง     ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
• ภา     น. แสงสว่าง, รัศมี. ( ป. , ส. ).
• ภาษ     พาด ก. พูด, กล่าว, บอก. ( ส. ; ป. ภาส).
• ภาษา     น. ถ้อยคำที่ใช้พูดหรือเขียนเพื่อสื่อความของชนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน หรือเพื่อสื่อความเฉพาะวงการ เช่น ภาษาราชการ ภาษากฎหมาย
• ที่รู้หนึ่งภาษา    ที่รู้ภาษาเดียว
• ภาษาปลายทาง    ภาษาเป้าหมาย
• สาขาวิชาหนึ่งทางภาษาศาสตร์ที่ว่าด้วยเรื่องของความหมาย    อรรถศาสตร์
• ส่งภาษา    ก. เจรจาปราศรัยกับผู้ที่พูดอีกภาษาหนึ่ง โดยกล่าวคำเป็นภาษานั้น เช่น ให้ล่ามไปส่งภาษาถามเขาดูว่าต้องการอะไร; พูดเป็นภาษาอื่นหรือสำเนียงอื่นที่ตนฟังไม่เข้าใจ เช่น เขาส่งภาษาจีนกัน เขาส่งภาษาถิ่นมาเลยฟ
• หน่วยภาษา    หน่วยทางภาษา
• ภาษาท่าทาง    n. การใช้ท่าทางต่างๆ สื่อสารแทนคำพูด ตัวอย่างการใช้: ฉันพยายามใช้ภาษาท่าทางช่วยแล้วแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจที่ฉันพูดอยู่ดี
• ส่งภาษามือ    ส่งซิก
• ซึ่งใช้ภาษาได้อย่างเจ้าของภาษา    ซึ่งมีสํานวนแบบเจ้าของภาษา ซึ่งใช้ภาษาเป็นธรรมชาติ