หน้าสลอน คือ

• adv.
  แสดงให้เห็นเด่นชัด
  
  ตัวอย่างการใช้: ชาวบ้านอุ้มลูกจูงหลานออกมานั่งหน้าสลอนอยู่บนลานดินหน้าตลาด

• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• สลอน     สะหฺลอน ว. เห็นเด่นสะพรั่ง เช่น นั่งหน้าสลอน ยกมือสลอน.
• ลอน     น. ส่วนที่มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ อย่างลูกคลื่นติดต่อสลับกันไปบนพื้นราบ เช่น ลอนฟูก ลอนสังกะสี, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลอนตาล
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• หน้าสลด    น. หน้าแสดงความเศร้าเสียใจ.
• วาสลอว์ นิจินสกี้    วาสเลฟ นิจินสกี้ นิจินสกี้
• สลอด    สะหฺลอด น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Croton tiglium L. ในวงศ์ Euphorbiaceae เมล็ดเป็นพิษ.
• สลอย    สะหฺลอย (กลอน) ว. งาม.
• กลอนหน้าต่าง    กลอน กลอนประตู
• คําสลัก    คําจารึก
• น่าสลด    น่าสลดหดหู่ น่าหดหู่ น่าเศร้า
• น้ําสลัด    น้ํามันสลัด
• พลาสลี่    ผักใบเขียวกลิ่นหอมใช้ปรุงแต่งอาหาร

• ลูกสมุนมันนั่งหน้าสลอน แต่ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น