หลงหูหลงตา คือ

• ว. ตกค้างอยู่โดยไม่เห็น, ปล่อยให้ผ่านสายตาไปโดยไม่ทันได้สังเกตเห็น.

• หลง     หฺลง ก. สำคัญผิด, เข้าใจผิด, เช่น กาหลงเข้าใจว่าไข่นกดุเหว่าเป็นไข่ของตน; หมกมุ่น, มัวเมา, คลั่งไคล้, เคลิบเคลิ้ม, เช่น หลงในอบายมุข หลงเสน่ห์;
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• หู     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
• หลงตา     ว. ตกค้างอยู่โดยไม่เห็น, ปล่อยให้ผ่านสายตาไปโดยไม่ทันได้สังเกตเห็น.
• ตา     ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
• การเปลี่ยนแปลงหลังตาย    การแข็งตัวของร่างที่ตายแล้ว
• ซึ่งหลงตนเอง    ซึ่งพอใจในตนเอง ซึ่งภูมิใจในตนเองมากไป
• หลงใหลอย่างหลับหูหลับตา    ทำให้หลงใหลอย่างหลับหูหลับตา บูชา เลื่อมใสอย่างมาก
• เสียงหลง    น. เสียงที่แผดดังผิดปรกติ เช่น เธอตกใจร้องจนเสียงหลง; เสียงที่ผิดระดับเสียงดนตรี เช่น เขาเป็นนักร้องไม่ได้ เพราะร้องเสียงหลงอยู่เสมอ.
• ซึ่งหลงใหล    ซึ่งลุ่มหลง
• การหลงใหลอย่างหลับหูหลับตา    การบูชารูปปั้น การเคารพบูชาทางศาสนา
• ทำให้หลงใหลอย่างหลับหูหลับตา    บูชา หลงใหลอย่างหลับหูหลับตา เลื่อมใสอย่างมาก
• หลงตัวเอง    v. ถือมั่นว่าตัวเองวิเศษกว่าคนอื่นจนหลงใหลว่าไม่มีใครเทียบ , , ตัวอย่างการใช้: คนเราบางครั้งมักจะหลงตัวเอง
• ควักลงหลุม    น. การเล่นชนิดหนึ่งของเด็ก ดีดเบี้ยลงหลุม.
• ลงหลักปักฐาน    (สำ) ก. ตั้งที่อยู่ทำมาหากินเป็นหลักแหล่ง.

• อาจมีบางอย่าง ที่หลงหูหลงตาคุณ
• อย่าให้มีอะไร หลงหูหลงตา