ซึ่งหลงตนเอง คือ

• ซึ่งพอใจในตนเอง
  ซึ่งภูมิใจในตนเองมากไป

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• หลง     หฺลง ก. สำคัญผิด, เข้าใจผิด, เช่น กาหลงเข้าใจว่าไข่นกดุเหว่าเป็นไข่ของตน; หมกมุ่น, มัวเมา, คลั่งไคล้, เคลิบเคลิ้ม, เช่น หลงในอบายมุข หลงเสน่ห์;
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• ตน     น. ตัว (ตัวคน) เช่น ตนเป็นที่พึ่งของตน; ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น เช่น ยักษ์ตนหนึ่ง เทวดา ๒ ตน.
• ตนเอง     ตัวเอง ตัวของตัวเอง อัตโนมัติ ตัว ตน มนุษย์ อัตตา ความเป็นตัวตน ตัวของตนเอง
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอง     ว. คำเน้นแสดงว่าไม่ใช่ผู้อื่นหรือสิ่งอื่น เช่น ฉันเอง เป็นธรรมดาอยู่เอง; ตามลำพัง, เฉพาะตน, เช่น ไปกันเอง; แหละ, นี่แหละ, นั่นแหละ, เช่น
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ซึ่งพึ่งตนเองได้    ซึ่งอยู่ได้ด้วยตนเอง
• พึ่งตนเอง    v. อาศัยตนเอง, ช่วยตนเอง ตัวอย่างการใช้: สมัยก่อนชาวนาต้องพึ่งตนเอง โดยทำนา และผลิตสิ่งของที่ครอบครัวต้องกินต้องใช้เอง
• นักแปลงเสียงของตนเอง    ผู้เชี่ยวชาญในการดัดเสียง
• ซึ่งปกครองตนเอง    ซึ่งเป็นอิสระ ซึ่งเป็นเอกราช ซึ่งไม่อยู่ในบังคับ ซึ่งไม่เป็นเมืองขึ้น
• หลงตัวเอง    v. ถือมั่นว่าตัวเองวิเศษกว่าคนอื่นจนหลงใหลว่าไม่มีใครเทียบ , , ตัวอย่างการใช้: คนเราบางครั้งมักจะหลงตัวเอง
• ตัวของตนเอง    มนุษย์ ตนเอง อัตตา ความเป็นตัวตน
• ปกครองตนเอง    ปกครองส่วนท้องถิ่น