หัวบันได คือ

• หัวกะได

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• บัน     ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
• บันได     น. สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง, กระได ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงบุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป.
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ราวบันได    พนักบันได ราวมือจับ ราวระเบียง ราวเฉลียง
• หัวล้านได้หวี    (สำ) น. ผู้ที่ได้สิ่งซึ่งไม่เป็นประโยชน์แก่ตน มักพูดเข้าคู่กับ ตาบอดได้แว่น เป็น หัวล้านได้หวี ตาบอดได้แว่น.
• ซี่ราวบันได / เฉลียง    กรง ซี่กรง ซี่ลูกกรง ลูกกรง
• หัวบันทึก    หัวอ่าน
• หัวบัว    ๑ น. หัวนมหญิง. ๒ น. กำไลที่ปลายทั้ง ๒ ข้างเป็นรูปดอกบัวตูม. ๓ น. โกฐหัวบัว. (ดู โกฐหัวบัว).
• หัวบีท    หัวผักกาดหวาน
• หัวเราะจนควบคุมไม่ได้    อดหัวเราะไม่ได้
• ควบคุมได้    ปกครองได้ ไม่เหลือมือ
• หันไป    1) v. ชื่อพ้อง: เปลี่ยนใจ ตัวอย่างการใช้: เพลโตไม่ได้ให้ความสนใจเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์มากนัก แต่ได้หันไปหาเรื่องตรรกวิทยามากกว่า 2) v. เปลี่ยนทิศไปจากที่อยู่เดิม ชื่อพ้อง: หันมา
• หัวหุ่นไม้    คนเบาปัญญา
• หินไฟ    หินเหล็กไฟ

• อยู่ตรงใต้หัวบันได .
• บันไดนาค บันไดทางขึ้นพระมหามณฑปพุทธบาท ภปร . สก . ส่วนหัวบันได เป็นปูนปั้นหัวพญานาคสามเศียร ราวบันได เป็นรูปลำตัวพญานาคทำตัวโก่งเป็นลอน เรียกว่า นาคสะดุ้ง มีบันไดทั้งหมด ๒๐๐ ขั้น