หัวราก คือ
"หัวราก" อังกฤษ"หัวราก" จีน
- หัว ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
- วร วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
- รา ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
- ราก ๑ น. ส่วนของต้นไม้ ตามปรกติอยู่ในดิน มีหน้าที่ดูดอาหารเลี้ยงลำต้น, โดยปริยายเรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น รากผม รากฟัน;
- หัวราน้ำ ว. มากเกินปรกติจนขาดสติ ในความว่า เมาหัวราน้ำ เที่ยวหัวราน้ำ.
- วรากะ (แบบ) น. ตุ่ม, ไห, หม้อน้ำ. ว. น่าเวทนา, น่าสงสาร. (ป., ส.).
- กเฬวราก กะเลวะราก (กลอน) น. ซากศพ, บางทีใช้เข้าคู่กันเป็น กเฬวรากซากศพ, เขียนเป็น กเฬวราก์ ก็มี เช่น เผากเฬวราก์ผู้อนาถ. (มาลัยคำหลวง).
- ชาวรากหญ้า รากหญ้า คนรากหญ้า
- หัวรบ น้ำหนักบรรทุกที่ให้รายได้หรือกำไร หัวอาวุธ ส่วนของขีปนาวุธที่ใช้บรรจุวัตถุระเบิด
- หัวรอ (โบ) น. หลักปักกันกระแสน้ำ. (ดู รอ).
- หัวรั้น ว. ดื้อดัน.
- หัวรุ่ง เช้ามืด
- หัวร่อ ก. เปล่งเสียงแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ เป็นต้น, หัวเราะ ก็ว่า, (โบ) เขียนเป็น หวัวร่อ ก็มี.
- หัวร้อยรู ดู กระเช้าผีมด (๒).
- ห่มจีวร ครองจีวร ครองผ้า สวมจีวร
มือถือ