หัวรักหัวใคร่ คือ

• ว. ที่รักมาก เช่น ศิษย์หัวรักหัวใคร่.

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• รัก     ๑ น. (๑) ชื่อไม้พุ่มชนิด Calotropis gigantea (L.) Aiton f. ในวงศ์ Asclepiadaceae ดอกใช้ร้อยกรอง มี ๒ พันธุ์ คือ พันธุ์ดอกลา และ พันธุ์ดอกซ้อน
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หัวใคร่     น. สิ่งที่รักมาก, มักใช้คู่กับคำ หัวรัก เป็น หัวรักหัวใคร่.
• ใคร     ๑ ไคฺร ส. คนไหน, ผู้ใด, ใช้เป็นคำถาม เช่นใครมา เขาไปกับใคร. ๒ ไคฺร ส. ผู้ใดผู้หนึ่ง, คนใดคนหนึ่ง, (ซึ่งมิได้กำหนดแน่นอนลงไป) เช่น
• ใคร่     ไคฺร่ ก. อยาก, ต้องการ, ปรารถนา, ใฝ่; ใช้เป็นคำช่วยกริยาแสดงการขอร้องอย่างสุภาพ เช่น ใคร่ขออนุญาตดำเนินการ.
• ตัวใครตัวมัน    ว. ต่างคนต่างเอาตัวรอดแต่ลำพัง.
• หัวอกหัวใจ    น. สภาพจิตใจที่น่าสงสารหรือน่าเห็นใจเป็นต้น เช่น นั่งก็ไม่เป็นสุข นอนก็ไม่เป็นสุข หัวอกหัวใจมันร้อนรุ่มไปหมด.
• วัวใครเข้าคอกคนนั้น    (สำ) น. กรรมที่มีผู้ใดทำไว้ย่อมส่งผลให้แก่ผู้นั้น ดุจวัวที่กลับเข้าคอกของมันเอง.
• หมาขี้ไม่มีใครยกหาง    (สำ) น. คนที่ชอบยกตัวเอง, คนโอ้อวด.
• จิกหัวใช้    v. โขกสับให้ทำงาน ชื่อพ้อง: โขกสับ ตัวอย่างการใช้: สมศรีโดนเจ้านายจิกหัวใช้ไม่เว้นแต่ละวัน
• เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียผัวให้ใคร    (สำ) ก. ไม่ยอมยกสามีให้หญิงอื่นแม้จะแลกกับทรัพย์สินเงินทองจำนวนมากก็ตาม.
• ใครต่อใคร    ใครๆ ทุกๆ คน ทุกคน ใครก็ตาม
• รักใคร่    ก. รัก เช่น พี่น้องคู่นี้รักใคร่กันดี.