หัวหงอก คือ

• -หฺงอก
  น. หัวที่มีผมเปลี่ยนจากสีเดิมเป็นสีขาว, โดยปริยายหมายถึงคนแก่, เมื่อใช้เข้าคู่กับคำ หัวดำ เป็น หัวหงอกหัวดำ หมายถึง ทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อย.

• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หง     ว. มีสีแดงเจือสีขาวทำให้สีแดงนั้นอ่อนลง เช่น หงเสน คือ สีแดงเสนผสมสีขาว, หงชาด คือ สีแดงชาดผสมสีขาว หงดิน คือ สีแดงเลือดหมูผสมสีขาว.
• หงอ     ว. อาการที่กลัวจนตัวงอ, อาการที่กลัวลานหรือครั่นคร้ามไม่กล้าสู้, ในคำว่า กลัวหงอ, ใช้ว่า หงอก๋อ ก็มี.
• หงอก     หฺงอก ว. ขาว (ใช้แก่ผมหรือหนวดเคราเป็นต้นที่เปลี่ยนจากสีเดิมเป็นสีขาว).
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• งอก     ๑ ก. อาการที่เมล็ดผลไม้แตกเป็นต้นขึ้น; ผลิออก, แตกออก, เช่น รากงอก ยอดงอก; เพิ่มปริมาณมากขึ้น (ใช้เฉพาะของบางอย่าง) เช่น เงินงอก แผ่นดินงอก
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• หัวหอก    น. บุคคลหรือกลุ่มบุคคลที่ทำหน้าที่นำผู้อื่นไปก่อนในการต่อสู้หรือการพัฒนาสังคมเป็นต้น เช่น ส่งทหารพรานเป็นหัวหอกไปค้นหาผู้ก่อการร้าย.
• ผมหงอก    n. ผมที่เปลี่ยนจากสีเดิมเป็นสีขาว ตัวอย่างการใช้: ร่างของแม่บอบบางหลังเริ่มโกง มีผมหงอกประปราย
• หินงอก    น. คราบหินปูนที่ทับถมงอกจากพื้นถ้ำขึ้นไปหาเพดานถ้ำ.
• ถอนหงอก    (สำ) ก. ไม่นับถือความเป็นผู้ใหญ่, พูดว่าให้เสียผู้ใหญ่.
• หงอกขาว    ผมหงอก สีเทาบางส่วน
• เงือกหงอน    (โบ) น. พญานาค เช่น ทรงวัวเผือกเงือกหงอนสังวรสังวาล. (รำพันพิลาป).
• ห่างออก    ถอยห่าง
• ดอกหงอนไก่    ต้นหงอนไก่ หงอนไก่

• จนเดี๋ยวนี้ลูกมันจะไม่รู้จัก หัวหงอกหัวดำแล้ว
• นกระรางหัวหงอกชอบกินผลไม้ป่า และแมลงต่าง ๆ เป็นอาหาร
• เธอจะบอกว่าฉันเป็น หญิงแก่หัวหงอกล่ะสิ ?
• หัวหงอกด้วย น่าสนใจใช่ไหมล่ะ
• ไม่หุบแล้วจะทำไมไอ้หัวหงอก ?
• ไม่หุบจะทำไมหาไอ้หัวหงอก ?
• เอมเมทหัวหงอกนั่งข้างๆ
• นกกระรางหัวหงอกทั้งตัวผู้และตัวเมีย มีลักษณะคล้ายกัน ขนด้านหลังมีสีน้ำตาลแกมแดง หัวและขนด้านท้องมีสีขาว โดยเฉพาะบนหัวมีขนสีขาวฟูเด่นชัด