หูเสือ คือ

• น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Coleus amboinicus (Lour.) Spreng. ในวงศ์ Labiatae ใบกลมแข็งกรอบมีขน กลิ่นฉุน กินได้.

• หู     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ ทำหน้าที่สำหรับฟังเสียง; ส่วนแห่งสิ่งของที่ทำไว้หิ้ว แขวน ร้อย หรือรูดเข้าออก เช่น หูกระทะ หูมุ้ง หูกางเกง หูถุง;
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสือ     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Felidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับแมว แต่ตัวใหญ่กว่า เป็นสัตว์กินเนื้อ หากินเวลากลางคืน มีหลายชนิด เช่น เสือโคร่ง
• หัวหน้าหมู่ลูกเสือ    ผู้กํากับลูกเสือ
• หือ    ๑ อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกสงสัยเพื่อถามหรือเมื่อยังไม่ได้ยินหรือไม่เข้าใจ, (เป็นคำสำหรับผู้ใหญ่กว่าหรือเสมอกันใช้). ๒ ก. เถียง, คัดค้าน, เช่น อย่ามาหือนะ เขาไม่กล้าหือ.
• หื้อ    ๑ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความรับรู้. ๒ (ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. ให้, แต่งตั้ง.
• ห่อ    ก. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น; ลักษณนามเรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น เช่น ขนมห่อหนึ่ง ข้าว ๒ ห่อ.
• ห้อ    ก. วิ่งเต็มเหยียด, วิ่งเต็มที่.
• ้ห่อ    หีบห่อ
• หูอื้อ    ว. อาการที่รู้สึกเหมือนมีลมอยู่ในหูทำให้ไม่ค่อยได้ยินเสียง.
• มีเสน่ห์    1) v. น่าหลงใหล, เป็นที่ดึงดูดใจ , ตัวอย่างการใช้: ตาของเขามีเสน่ห์ชวนให้สาวๆ หลงใหล 2) adj. ที่น่าหลงใหล, ที่ดึงดูดใจ, มีลักษณะที่ชวนให้รัก , ตัวอย่างการใช้: ผู้ชายคนนี้เป
• หัวเสีย    ว. หงุดหงิด, มีอารมณ์โกรธค้างอยู่.
• หัวเสียบ    แจ็ค
• หีบเสียง    น. เครื่องทำให้จานเสียงหมุนแล้วมีเสียงออกมา.
• เสน่ห์    สะเหฺน่ น. ลักษณะที่ชวนให้รัก เช่น เธอเป็นคนมีเสน่ห์; วิธีการทางไสยศาสตร์ที่ทำให้คนอื่นรัก เช่น เขาถูกเสน่ห์.