ห่ากิน คือ

• ก. ตายเพราะโรคระบาดอย่างร้ายแรง เช่น โรคลงราก (อหิวาตกโรค) กาฬโรค.

• ห่า     ๑ น. ชื่อผีจำพวกหนึ่ง ถือกันว่าทำให้เกิดโรคระบาดอย่างร้ายแรง เป็นเหตุให้คนตายจำนวนมาก เช่น โรคลงราก (อหิวาตกโรค) กาฬโรค จึงเรียกโรคนี้ว่า
• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• ห่ากระสุน    กระสุนปืน การยิงด้วยปืน การยิงปืน การใช้ปืน ระยะกระสุนปืน เครื่องกระสุนปืน
• หันหน้าเข้าหากัน    (สำ) ก. ปรองดองกัน, สมัครสมานกัน, เช่น ทุกฝ่ายจะต้องหันหน้าเข้าหากัน.
• ห.น.    หน. เฮด ลูกพี่ หัวหน้า
• หัน    ๑ ก. ผันร่างไปทางใดทางหนึ่ง เช่น หันซ้าย คือ ผันร่างไปทางซ้าย หันขวา คือ ผันร่างไปทางขวา, ผินไปทางใดทางหนึ่ง เช่น นิยมสร้างโบสถ์หันหน้าไปทางทิศตะวันออก, หมุน เช่น หันหน้ามาทางนี้; เปลี่ยนใจ เช่น หัน
• หั่น    ก. เอาของวางลงบนที่รองรับแล้วตัดให้เป็นชิ้นเล็ก ๆ, (ปาก) ตัด เช่น หั่นงบประมาณ.
• หั้น    (ถิ่น) ว. นั้น.
• หิน    ๑ น. ของแข็งที่ประกอบด้วยแร่ชนิดเดียวหรือหลายชนิดรวมตัวกันอยู่ตามธรรมชาติ. ๒ (ปาก) ว. ยากมาก เช่น ข้อสอบหิน, เข้มงวดมาก เช่น ครูคนนี้หิน, เหี้ยมมาก, แข็งมาก, เช่น เขาเป็นคนใจหิน. ๓ ก. หัน, ผัน หรือ
• หิน-    หิน, หินนะ- ว. เลว, ทราม, ต่ำช้า, ใช้ว่า หืน ก็มี เช่น โหดหืน. (ป., ส. หีน).
• หีน    หีนะ-, หีนนะ-, ฮีนะ- ว. เลว, ทราม, ต่ำช้า. (ป., ส.).
• หีน-    หีนะ-, หีนนะ-, ฮีนะ- ว. เลว, ทราม, ต่ำช้า. (ป., ส.).
• หืน    ๑ ว. มีกลิ่นเหม็นอย่างกลิ่นน้ำมันมะพร้าวเป็นต้นที่ทิ้งไว้นาน ๆ. ๒ (กลอน) ว. หิน, เลว, ทราม, ต่ำช้า. (ดู หิน ๔, หิน-).
• หื่น    ก. มีความอยากอย่างแรงกล้า (มักใช้ในทางกามารมณ์).
• หุน    น. ชื่อมาตราวัดหรือชั่งของจีน ในมาตราวัด ๑ หุน หมายถึงเส้นผ่าศูนย์กลาง ๑.๕ ใน ๑๖ ของนิ้ว ในมาตราชั่ง ๕ หุน เท่ากับ ๑ เฟื้อง. (จ.).

• แม่งงงง ไอ้รถเหี้ยห่ากินหัวมั่วไม่เลือกเพศ