องคุลี คือ

• น. นิ้วมือ; ชื่อมาตราวัดแต่โบราณ ยาวเท่ากับข้อปลายของนิ้วกลาง. (ป., ส.).

• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• องค     องคะ- น. ส่วนของร่างกาย, อวัยวะ, ตัว (ราชาศัพท์ใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ พระบรมราชินี และพระบรมวงศ์ชั้นสูงที่ทรงได้รับพระราชทานฉัตร ๗ ชั้น ใช้ว่า
• คุ     ว. ไหม้ระอุอยู่ข้างในอย่างไฟที่ไหม้ขอนไม้ระอุอยู่ข้างใน. ( ปาก ) ก. ดุ เช่น ถูกคุ.
• ลี     ก. ไป.
• ล้วงคองูเห่า    (ปาก) ก. บังอาจลักขโมยหรือล่อลวงเอาทรัพย์สินเป็นต้นจากผู้ที่น่าเกรงขาม.
• เมืองคาบูล    เมืองหลวงของประเทศอัฟกานิสถาน
• ลังคิ    น. กลอน, ลิ่ม, เครื่องกีดขวาง. (ป.).
• ลังคี    น. กลอน, ลิ่ม, เครื่องกีดขวาง. (ป.).
• ลิงค์    น. เครื่องหมายเพศ; ประเภทคำในไวยากรณ์ที่บอกให้รู้ว่าคำนั้นเป็นเพศอะไร เช่น ปุงลิงค์ คือ เพศชาย อิตถีลิงค์ คือ เพศหญิง; ลึงค์ ก็ว่า. (ป., ส.).
• ลึงค์    น. อวัยวะเพศชาย, อวัยวะเพศ; ประเภทคำในไวยากรณ์ที่บอกให้รู้ว่าคำนั้นเป็นเพศอะไร เช่น ปุลลึงค์ คือ เพศชาย สตรีลึงค์ คือ เพศหญิง; ลิงค์ ก็ว่า. (ป., ส. ลิงฺค).
• ลักษณะของคัมภีร์    การถือแต่หลักโดยไม่ดูความจริง ความมีทิฐิมานะ ความหยิ่งยโส ความหัวดื้อ ลัทธิถือหลักเอง
• ลิ้นบังคับของเหลว    ลิ้นบังคับกระแส ลิ้นบังคับอากาศ
• ลิงค์ข้อมูล    ลิงค์ ดาต้าลิงค์
• เรื่องครหาใดๆ ต้องมีมูล    มีมูล เรื่องต้องมีสาเหตุ ต้นตอของมันเสมอ
• นังคัล    (แบบ) น. ไถ. (ป.).