อร- คือ

• ๑
  อะระ-
  น. กำ, ซี่ล้อรถหรือเกวียน. (ป., ส.).

• อร     อะระ- น. กำ, ซี่ล้อรถหรือเกวียน. ( ป. , ส. ). ๒ ออน, ออระ ( กลอน ) น. ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย. ( นิ.
• อริ    อะริ, อะหฺริ น. ข้าศึก, ผู้ที่ไม่ถูกกัน. (ป., ส.).
• อรุ    น. แผล, บาดแผล. (ป.; ส. อรุสฺ).
• กอร์    อัล กอร์ อัลเบิร์ต กอร์ เจอาร์
• คู่อริ    น. ผู้ที่เป็นหรือเคยเป็นศัตรูกัน.
• ซื้อรู้    ก. เสียเงินตราหรือสิ่งของเป็นต้นโดยถูกลวง แต่ได้เป็นความรู้ไว้.
• มอร์    โธมัส มอร์ เซอร์โธมัส มอร์
• รอรี    1) adv. คอยอย่างจดๆ จ้องๆ อย่างลังเล ชื่อพ้อง: รีรอ, ลังเล, ชักช้า ตัวอย่างการใช้: พอเห็นรถเมล์ปรับอากาศแล่นมาจอดที่ป้าย ผมจึงไม่ยืนรอรีอีกต่อไป 2) v. คอยอย่างจดๆ จ้องๆ อย่างลัง
• ลอร์    แลสโล โลเวสเตน ปีเตอร์ ลอร์
• อรช    อะระชะ- ว. ปราศจากผงหรือมลทิน. (ป., ส.).
• อรช-    อะระชะ- ว. ปราศจากผงหรือมลทิน. (ป., ส.).
• อรณ    อะระนะ- ก. ไม่รบ. (ป., ส.).
• อรณ-    อะระนะ- ก. ไม่รบ. (ป., ส.).
• อรดี    อะระ- น. ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ, อราดี หรือ อราติ ก็ใช้. (ป., ส.).
• อรติ    อะระ- น. ความไม่ยินดี, ความไม่พอใจ, อราดี หรือ อราติ ก็ใช้. (ป., ส.).