อรช- คือ

• อะระชะ-
  ว. ปราศจากผงหรือมลทิน. (ป., ส.).

• อร     อะระ- น. กำ, ซี่ล้อรถหรือเกวียน. ( ป. , ส. ). ๒ ออน, ออระ ( กลอน ) น. ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย. ( นิ.
• อรช     อะระชะ- ว. ปราศจากผงหรือมลทิน. ( ป. , ส. ).
• อรชร    ออระชอน ว. งามอย่างเอวบางร่างน้อย, มักใช้เข้าคู่กับคำ อ้อนแอ้น เป็น อรชรอ้อนแอ้น.
• อรชุน    ออระชุน น. ไม้รกฟ้า; สีขาว. ว. ขาว; ใส. (ส. อรฺชุน; ป. อชฺชุน).
• หญิงที่มีรูปร่างอรชร    สิ่งจินตนาการในอวกาศ
• อรชรอ้อนแอ้น    1) adj. ที่งามอย่างเอวบางร่างน้อย , , ชื่อพ้อง: อรชร, อ้อนแอ้น, บอบบาง คำตรงข้าม: บึกบึน, กำยำ ตัวอย่างการใช้: ช่างภาพคนนี้มีท่าทางอรชรอ้อนแอ้นเหมือนผู้หญิง 2) v. , ชื่อพ้อง: อรชร, อ
• การชกอัปเปอร์คัต    การชกเสย การอัปเปอร์คัต
• ทําให้อรชรอ้อนแอ้น    ทําให้มีลักษณะท่าทางเหมือนผู้หญิง
• ลอริตซ์ เลเบรชต์ ฮอมเมล เมลเชียร์    ลอริสซ์ เมลเชียร์ เมลเชียร์
• เกบอาร์ด เลเบเรชต์ ฟอน บลูเชอร์    จี เอล ฟอน บลูเชอร์ ฟอน บลูเชอร์ บลูเชอร์
• นีรช    -รด, -ระชะ น. บัว. (ส.).
• รชนิ    ระชะ- น. เวลาค่ำ, กลางคืน. (ป., ส.).
• รชนี    ระชะ- น. เวลาค่ำ, กลางคืน. (ป., ส.).
• รชะ    ระชะ น. ธุลี, ละออง; ความกำหนัด. (ป., ส.).
• ศรชี้    ลูกศร ลูกศรชี้