อักขรานุกรม คือ

• น. หนังสือสำหรับค้นชื่อเรียงลำดับตามตัวอักษร.

• อัก     น. เครื่องสำหรับคัดด้ายหรือไหม มีรูปคล้ายระวิง สำหรับพันด้ายหรือไหมเป็นตอน ๆ ตามลำดับเส้นใหญ่และเล็ก.
• อักขร     อักขะหฺระ- น. ตัวหนังสือ. ( ป. ; ส. อกฺษร).
• รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน
• ราน     ก. ตัดหรือฟันกิ่งไม้ออก ในคำว่า รานกิ่ง. ว. มีรอยปริตื้น ๆ ทั่วไปบนพื้นผิวของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น หม้อราน ผนังราน กระเบื้องราน, แตกลายงา ก็ว่า.
• นุ     ๑ ( กลอน ) ตัดมาจากอุปสรรค อนุ เช่น ทราบนุสนธิ์ทุกแห่ง. ( ตะเลงพ่าย ); อเนกนุประการ. ( พงศ. เลขา ); โดยนุกรม. ( ม. คำหลวง วนปเวสน์). ๒ (
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรม     ๑ กฺรม ก. ระทม, เจ็บอยู่ภายในเรื่อยไป, เช่น กรมใจ; กลัด เช่น กรมหนอง. [ ข. กฺรุ ํ (กฺรม) ว่า ลำบาก เช่น กฺรุ ํจิต = ลำบากใจ], ตรม ก็ว่า. ๒
• รม     ก. อบด้วยควันหรือไอไฟ เช่น ใช้ควันรมปลากะพงให้หอม ใช้ควันอ้อยรมเป็ดให้หอม รมผึ้งให้หนีหรือให้เมา, ทำให้ควันไฟหรือไอไฟเป็นต้นเกาะติดอยู่ เช่น
• อักขรานุกรมภูมิศาสตร์    น. หนังสือสำหรับค้นชื่อทางภูมิศาสตร์เรียงลำดับตามตัวอักษร. (อ. gazetteer).
• เรียงตามอักขรานุกรม    เกี่ยวกับอักษรหรืออักขระ เรียงตามอักษร
• สักขรา    -ขะรา น. น้ำตาล, น้ำตาลกรวด. (ป.; ส. ศฺรกรา).
• อักขร-    อักขะหฺระ- น. ตัวหนังสือ. (ป.; ส. อกฺษร).
• อักขระ    อักขะหฺระ- น. ตัวหนังสือ. (ป.; ส. อกฺษร).
• อักขรวิธี    น. วิธีเขียนและอ่านหนังสือให้ถูกต้อง, ชื่อตำราไวยากรณ์ตอนที่ว่าด้วยตัวอักษร การอ่าน การเขียน และการใช้ตัวอักษร. (ป.).
• อักขรวิบัติ    น. การเขียน อ่าน หรือออกเสียงไม่ถูกต้องตามอักขรวิธี.