อังกูร คือ

• -กูน
  น. หน่อ, หน่อเนื้อเชื้อไข, เชื้อสาย; มักใช้ อังกูร เป็นส่วนท้ายของสมาส เป็น อางกูร เช่น พุทธางกูร นรางกูร. (ป., ส.).

• อัง     ก. นำไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.
• งก     ๑ ก. แสดงอาการอยากได้หรือไม่อยากเสียจนเกินควร. ว. มีอาการสั่นอย่างคนแก่หรืออย่างกลัวหรืออย่างหนาวมาก. ๒ น.
• กู     ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด ในปัจจุบันมักถือกันว่าไม่สุภาพ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.
• อิงกริด เบิร์กแมน    เบิร์กแมน
• อุณหภูมิร่างกาย    อุณหภูมิร่างกายปกติ อุณหภูมิร่างกายวัดจากทวารหนัก อุณหภูมิร่างกายวัดจากผิวหนัง อุณหภูมิ
• อุณหภูมิร่างกายที่สูงกว่าปกติ    ความตื่นเต้นอย่างมาก โรคที่มีอาการไข้ ไข้
• อังก์    น. องก์, ตอนหนึ่งของเรื่องละคร. (ป.).
• ร.อ.    ร้อยเอก เรือเอก
• รื้อ    ก. แยกออกหรือถอดออกเป็นต้นจากสิ่งที่เป็นรูปแล้วให้เสียความเป็นกลุ่มก้อนของรูปเดิม เช่น รื้อบ้าน รื้อหลังคา รื้อข้าวของกระจุยกระจาย; เอาขึ้นมาใหม่ เช่น รื้อเรื่องราวที่ระงับไว้ขึ้นมาพิจารณาใหม่ รื้อเ
• ร่อ    (กลอน) ก. จ่อ, จด. ว. ใกล้.
• อุร    น. อก. (ป.; ส. อุรสฺ).
• อุร-    น. อก. (ป.; ส. อุรสฺ).
• อุรุ    ว. ใหญ่, ยิ่งใหญ่, เลิศ, ประเสริฐ. น. ทราย. (ป., ส.).
• อูรุ    น. โคนขา, ขาอ่อน. (ป., ส.).
• อุณหภูมิร่างกายปกติ    อุณหภูมิร่างกาย อุณหภูมิร่างกายวัดจากทวารหนัก อุณหภูมิร่างกายวัดจากผิวหนัง

• นพ . วีระ สถิรอังกูร งดออกตรวจที่ สมิติเวช สุขุมวิท ในวันนี้