อังคณะ คือ

• น. ลาน, ที่ว่าง, สนาม. (ป., ส.).

• อัง     ก. นำไปใกล้ ๆ ไฟเพื่อให้ร้อนหรือบรรเทาความหนาวเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เอามืออังหน้าผากดูว่าร้อนหรือไม่.
• คณ     คะนะ- น. หมู่, พวก, (ซึ่งแยกมาจากส่วนใหญ่); กลุ่มคนผู้ร่วมกันเพื่อการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น คณะกรรมการ คณะสงฆ์ คณะนักท่องเที่ยว;
• คณะ     คะนะ- น. หมู่, พวก, (ซึ่งแยกมาจากส่วนใหญ่); กลุ่มคนผู้ร่วมกันเพื่อการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น คณะกรรมการ คณะสงฆ์ คณะนักท่องเที่ยว;
• ทั้งคณะ    ซึ่งรวมกันเป็นหมู่ ทั้งหมู่ เกี่ยวกับหมู่คณะ/สมาคม นิติบุคคล/บริษัทหรืออื่น ๆ
• อัคนิคณะ    น. เปลวไฟ. (ส.).
• อนงคณะ    อะนงคะนะ ว. ไม่มีกิเลส, ไม่มีสิ่งชั่ว. (ป.).
• อังคณา    น. นาง, ผู้หญิง. (ป. องฺคนา; ส. องฺคน, องฺคนา).
• ปรางคณะ    ปฺรางคะนะ น. คณะ, สำนัก; สนาม; พื้นอย่างพื้นเรือน. (ส.).
• คณะองคมนตรี    (กฎ) น. คณะบุคคลซึ่งพระมหากษัตริย์ทรงเลือกและทรงแต่งตั้งจากผู้ทรงคุณวุฒิ ประกอบด้วยประธานองคมนตรีคนหนึ่งและองคมนตรีอื่นอีกไม่เกิน ๑๘ คน คณะองคมนตรีมีหน้าที่ถวายความเห็นต่อพระมหากษัตริย์ในพระราชกรณีย
• คณะครู    คณะอาจารย์ คณาจารย์ คณะผู้สอน คณะครูอาจารย์
• คณะทัวร์    n. กลุ่มคนผู้มารวมกันเพื่อท่องเที่ยวเป็นคณะมีกำหนดการตามวันเวลา และสถานที่ ตัวอย่างการใช้: คณะทัวร์ของเรามีกำหนดการเดินทางไปถึงกรุงปักกิ่งก่อนที่จะไปยังเมืองอื่นๆ clf.: คณะ, กลุ่ม
• คณะทูต    คณะผู้แทน ผู้แทน คณะทูตานุทูต ราชทูต
• คณะสี่คน    กลุ่มสี่คน
• หมู่คณะ    n. กลุ่มบุคคลที่กระทำกิจกรรมร่วมกัน , ตัวอย่างการใช้: การทำงานร่วมกันเป็นหมู่คณะมีมาแต่สมัยโบราณ
• เจ้าคณะ    น. หัวหน้าคณะสงฆ์, คำเรียกตำแหน่งผู้ปกครองคณะสงฆ์ระดับตำบล อำเภอ จังหวัด และภาค เป็นต้น ว่า เจ้าคณะตำบล เจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะจังหวัด และเจ้าคณะภาคตามลำดับ.